_εξομολογήσεις : οι αναγνώστες μου

- Αναγνώστες;
Ναι, έχω κάποιους αναγνώστες...
Είναι πιστοί και αφοσιωμένοι.... δεν τους ξεφεύγει τίποτα. Το παραμικρό.
Κάθε μου έκφραση, κάθε μου φράση, κάθε μου σκέψη... μια σκιά στα μάτια μου... το λίγο του χαμόγελου μου που παρέκκλινε, ρουφάνε τα λόγια μου.
Με ρουφάνε ολόκληρη.
Με διαβάζουν απ' την αρχή, με διαβάζουν παντού... όπου βρίσκονται, σε άλλες πόλεις, σε σταθμούς, σε τρένα, σε χωράφια...
Προσέχουν κάθε αναπαίσθητη αλλαγή στην διάθεσή μου... κάθε δισταγμό...
Και το πρωί και το βράδυ, ακόμα και στον ύπνο τους με διαβάζουν... κάποιες φορές με σκοτώνουν κιόλας...
Έτσι κάνουν οι καλοί και πιστοί αναγνώστες.
Δεν μπορώ να τους ξεφύγω.
Κάποτε ήμουν ένα κακό κείμενο... ένα κείμενο απουσίας...
Κι όμως, παρότι ήμουν ένα κακό κείμενο, εκείνοι οι αναγνώστες πάλι με διαβάζανε... Πώς τα καταφέρνανε;
Τώρα προσπαθώ να γίνω ένα καλό κείμενο. Ένα κείμενο παρουσίας της ζωής... της ζωής μας.
Έχω Τρεις αναγνώστες που αγωνιούν μήπως το κείμενο δεν αντιστοιχεί σε τίποτα... μήπως είναι μια φαντασία... δίχως σώμα... το άπιαστο της ζωής και του κόσμου ο εκμηδενισμός. Μήπως και οι ίδιοι δεν έχουν σώμα...

  Πες μας... είσαι εδώ; Θα είσαι εδώ για πάντα;... 

Μας αγαπάς;... Μας θέλεις;...

Έχω Τρεις αναγνώστες που  διαβάζουν το μόνο κείμενό μου... ΝΑΙ.