Με ξεχωριστή ικανοποίηση, σχεδόν με υπερηφάνεια ανακοινώθηκε η λειτουργία ανοιχτής τηλεφωνικής γραμμής ψυχολογικής υποστήριξης υποψηφίων των Πανελλαδικών εξετάσεων, από την Υγειονομική υπηρεσία και τη Διεύθυνση Εκπαίδευσης της Περιφέρειας Κρήτης.
Το πρόγραμμα που χαρακτηρίστηκε ως "οραματικό σχέδιο", θα αρχίσει να παρέχει τις υπηρεσίες του από την Δευτέρα 5/6 έως τις 15/6, οπότε και το τέλος των εξετάσεων, και θα πλαισιωθεί από ειδικούς της ψυχικής υγείας, οι οποίοι θα είναι έτοιμοι τις ώρες από 08 έως 22.00 να βοηθήσουν τους μαθητές στην αντιμετώπιση του άγχους "που βιώνουν κατά την ιδιαίτερη αυτή ψυχοπιεστική περίοδο των Πανελληνίων Εξετάσεων". Οι υπηρεσίες θα παρέχονται δωρεάν, χωρίς χρέωση....
Βεβαίως, κάποιος ρεαλιστικά σκεπτόμενος θα βρει σ'αυτή την πρωτοβουλία μια θετική διάσταση για την αντιμετώπιση ενός πραγματικού προβλήματος, αυτού του άγχους ανταγωνισμού που βιώνουν σταδιακά και για πολλά χρόνια οι μαθητές, με την συνέργια της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, των γονέων τους και του κοινωνικού περιβάλλοντός τους και το οποίο αποκορυφώνεται μέσα στις 10 μέρες των πανελλαδικών εξετάσεων. Πράγματι το να στήσεις μια τέτοια ανοιχτή τηλεφωνική γραμμή είναι το ελάχιστο που μπορείς να τοποθετήσεις ως αντίβαρο στην συνθλιπτική για την ψυχική και διανοητική ισορροπία των κατά γενική ομολογία απροστάτευτων μαθητών.
Έτσι, το πρόγραμμα αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "πρόοδος" σε σχέση με ότι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι όμως έτσι;
Πριν μπω στην ουσία του θέματος, θέλω να κάνω μια σημαντική και αναπόσπαστα συνδεόμενη με την ουσία, διευκρίνηση :
Εκτιμώ τους ανθρώπους εκείνους στο χώρο της ψυχικής υγείας που θέτουν την επιστημονική τους γνώση και κατάρτιση καθώς και την βαθιά τους ενσυναίσθηση στην υπηρεσία της απάλυνσης και της θεραπείας του ανθρώπινου ψυχικού πόνου και της ασθένειας. Δεν συντάσσομαι με εκείνους που μηδενιστικά και χλευαστικά θεωρούν πως το να απευθύνεσαι σε κάποιον ειδικό της ψυχικής υγείας, αποτελεί "αμερικανιά", απώλεια του "ελληνοχριστιανικού ήθους", χάσιμο χρόνου και χρήματος και εντέλει ματαιοπονία, διότι το μόνο που φανερώνουν τέτοιες απόψεις και στάσεις είναι η θωράκιση των φορέων τους έναντι των ποικίλων καταστάσεων που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος στην διάρκεια του βίου του και που πολλές φορές είναι δεινότατες....
Ακόμα παραπέρα, συντάσσομαι με εκείνους που αναγνωρίζουν μέσα στις επιστημονικά οργανωμένες προσπάθειες ψυχικής εμβάθυνσης την πιεστική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να οικειοποιηθεί τον λόγο του, να έρθει σε επαφή με την κατεστραμμένη του πνευματικότητα και να αντισταθεί στην σαρωτική μαζοποίηση της εποχής μας.
Η παρούσα όμως πρωτοβουλία πόρρω απέχει από μια τέτοια στόχευση. Τουναντίον, με έναν τρόπο αντίστροφο αλλά τελικά ομοειδή, στοχεύει κι αυτή στην θωράκιση (όπως οι απόψεις που προανέφερα) θέτοντας ως στόχο προς υπηρέτηση όχι τον άνθρωπο -μαθητή και την τραυματισμένη σχέση του με τον κόσμο, τον εαυτό του και την ανθρώπινη γνώση, αλλά την διαφύλαξη του κοινωνικού θεμελίου που αναγνωρισμένα πλέον είναι ο ασυγκράτητος και γι'αυτό ολέθριος και θανατηφόρος ανταγωνισμός.
Τα άτομα -μαθητές στην προκειμένη περίπτωση- θεωρούνται νόμω εγκλωβισμένα σε ένα παράλογο όσο και διαλυτικό για την σκέψη και την κριτική ικανότητα, σύστημα διαλογής, και το μόνο που απομένει, αφού κανείς δεν τολμάει να το θίξει σε βάθος, είναι η απρόσωπη εξ αποστάσεως συμβουλευτική, συμπεριφοριστικού τύπου η οποία λαμβάνεται ως κοινωνική πολιτική και πιστώνεται ως πρόοδος στους εμπνευστές της.
Το όποιο νοιάξιμο για αυτούς τους μαθητές που θα αποφασίσουν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να ζητήσουν βοήθεια, έχει έναν επιτελεστικό και προσχηματικό χαρακτήρα, χρωματίζοντας στο μυαλό και στην ψυχή τους το τι σημαίνει νοιάζομαι πραγματικά για τον άλλο με τα χρώματα μιας τυπικής ευγένειας στην καλύτερη περίπτωση ή εξ αντλώντας το, σε άλλη περίπτωση, στην βελτίωση κάποιων στατιστικών δεικτών επικίνδυνων συμπεριφορών.
Στο μυαλό μου έρχονται οι εσπευσμένες προσπάθειες παρόμοιου τύπου ψυχολογικής υποστήριξης στις οποίες κατέφυγαν οι επιχειρήσεις στην Γαλλία, όταν πριν μερικά χρόνια οι εργαζόμενοι μη αντέχοντας τους επιβαλλόμενους ρυθμούς, πηδούσαν από τα παράθυρα των γραφείων τους....
Τέτοιες πρωτοβουλίες όμως δεν είναι οι μόνες. Στο ίδιο μήκος κύματος της τέτοιας "προόδου" βρίσκονται τα ντοπαρίσματα των αγχολυτικών σκευάσματων και ενισχυτικών μνήμης, συγκέντρωσης κλπ, τα οποία διαφημίζονται και προτείνονται ελαφρά τη καρδία σε έφηβους, δείχνοντας τους τον δρόμο της ψυχοφαρμακευτικής εξάρτησης στον οποίο μπορεί να κυλήσει όλη η ενήλικη και παραγωγική ζωή τους.
Στο ίδιο μήκος κύματος της "προόδου" βρίσκεται η κυρίαρχη ρητορική των φορέων της αγοράς (κυρίως των Τραπεζών) που έχει αναπτυχθεί γύρω από την εργασία, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα των νέων, και που ως στόχο έχει ακάθεκτα να οικοδομήσει πάνω στα συντρίμμια της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, το νέο τύπο του δυτικού είλωτα.
Έχοντας εθιστεί για δεκαετίες στον τρόπο του αντιγραφέα που προσπαθεί να γράψει στο χαρτί ό,τι στα γρήγορα μπορεί να αρπάξει το μάτι του από τον μπροστινό του, ονομάζουμε "οραματικούς σχεδιασμούς" του μέλλοντός μας αυτά που συνιστούν τον παροντικό εφιάλτη όλου του αναπτυγμένου κόσμου κι από τον οποίο εδώ και διακόσια χρόνια με αγωνία προσπαθεί να ξυπνήσει...
Όμως κάθε συζήτηση στον τόπο μας για θέματα παιδείας, δηλαδή για τα ουσιαστικά της ζωής τα θέματα, είναι σα να μην μπορεί να γίνει...
Τι να συζητήσεις εξάλλου σε μια ανοιχτή τηλεφωνική γραμμή που λειτουργεί από τις 5 έως τις 15 Ιουνίου, ίσα ίσα για να μην πεθάνεις από την απελπισία σου;
Το πρόγραμμα που χαρακτηρίστηκε ως "οραματικό σχέδιο", θα αρχίσει να παρέχει τις υπηρεσίες του από την Δευτέρα 5/6 έως τις 15/6, οπότε και το τέλος των εξετάσεων, και θα πλαισιωθεί από ειδικούς της ψυχικής υγείας, οι οποίοι θα είναι έτοιμοι τις ώρες από 08 έως 22.00 να βοηθήσουν τους μαθητές στην αντιμετώπιση του άγχους "που βιώνουν κατά την ιδιαίτερη αυτή ψυχοπιεστική περίοδο των Πανελληνίων Εξετάσεων". Οι υπηρεσίες θα παρέχονται δωρεάν, χωρίς χρέωση....
Βεβαίως, κάποιος ρεαλιστικά σκεπτόμενος θα βρει σ'αυτή την πρωτοβουλία μια θετική διάσταση για την αντιμετώπιση ενός πραγματικού προβλήματος, αυτού του άγχους ανταγωνισμού που βιώνουν σταδιακά και για πολλά χρόνια οι μαθητές, με την συνέργια της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών, των γονέων τους και του κοινωνικού περιβάλλοντός τους και το οποίο αποκορυφώνεται μέσα στις 10 μέρες των πανελλαδικών εξετάσεων. Πράγματι το να στήσεις μια τέτοια ανοιχτή τηλεφωνική γραμμή είναι το ελάχιστο που μπορείς να τοποθετήσεις ως αντίβαρο στην συνθλιπτική για την ψυχική και διανοητική ισορροπία των κατά γενική ομολογία απροστάτευτων μαθητών.
Έτσι, το πρόγραμμα αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως "πρόοδος" σε σχέση με ότι συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια.
Είναι όμως έτσι;
Πριν μπω στην ουσία του θέματος, θέλω να κάνω μια σημαντική και αναπόσπαστα συνδεόμενη με την ουσία, διευκρίνηση :
Εκτιμώ τους ανθρώπους εκείνους στο χώρο της ψυχικής υγείας που θέτουν την επιστημονική τους γνώση και κατάρτιση καθώς και την βαθιά τους ενσυναίσθηση στην υπηρεσία της απάλυνσης και της θεραπείας του ανθρώπινου ψυχικού πόνου και της ασθένειας. Δεν συντάσσομαι με εκείνους που μηδενιστικά και χλευαστικά θεωρούν πως το να απευθύνεσαι σε κάποιον ειδικό της ψυχικής υγείας, αποτελεί "αμερικανιά", απώλεια του "ελληνοχριστιανικού ήθους", χάσιμο χρόνου και χρήματος και εντέλει ματαιοπονία, διότι το μόνο που φανερώνουν τέτοιες απόψεις και στάσεις είναι η θωράκιση των φορέων τους έναντι των ποικίλων καταστάσεων που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος στην διάρκεια του βίου του και που πολλές φορές είναι δεινότατες....
Ακόμα παραπέρα, συντάσσομαι με εκείνους που αναγνωρίζουν μέσα στις επιστημονικά οργανωμένες προσπάθειες ψυχικής εμβάθυνσης την πιεστική ανάγκη του σύγχρονου ανθρώπου να οικειοποιηθεί τον λόγο του, να έρθει σε επαφή με την κατεστραμμένη του πνευματικότητα και να αντισταθεί στην σαρωτική μαζοποίηση της εποχής μας.
Η παρούσα όμως πρωτοβουλία πόρρω απέχει από μια τέτοια στόχευση. Τουναντίον, με έναν τρόπο αντίστροφο αλλά τελικά ομοειδή, στοχεύει κι αυτή στην θωράκιση (όπως οι απόψεις που προανέφερα) θέτοντας ως στόχο προς υπηρέτηση όχι τον άνθρωπο -μαθητή και την τραυματισμένη σχέση του με τον κόσμο, τον εαυτό του και την ανθρώπινη γνώση, αλλά την διαφύλαξη του κοινωνικού θεμελίου που αναγνωρισμένα πλέον είναι ο ασυγκράτητος και γι'αυτό ολέθριος και θανατηφόρος ανταγωνισμός.
Τα άτομα -μαθητές στην προκειμένη περίπτωση- θεωρούνται νόμω εγκλωβισμένα σε ένα παράλογο όσο και διαλυτικό για την σκέψη και την κριτική ικανότητα, σύστημα διαλογής, και το μόνο που απομένει, αφού κανείς δεν τολμάει να το θίξει σε βάθος, είναι η απρόσωπη εξ αποστάσεως συμβουλευτική, συμπεριφοριστικού τύπου η οποία λαμβάνεται ως κοινωνική πολιτική και πιστώνεται ως πρόοδος στους εμπνευστές της.
Το όποιο νοιάξιμο για αυτούς τους μαθητές που θα αποφασίσουν να σηκώσουν το τηλέφωνο και να ζητήσουν βοήθεια, έχει έναν επιτελεστικό και προσχηματικό χαρακτήρα, χρωματίζοντας στο μυαλό και στην ψυχή τους το τι σημαίνει νοιάζομαι πραγματικά για τον άλλο με τα χρώματα μιας τυπικής ευγένειας στην καλύτερη περίπτωση ή εξ αντλώντας το, σε άλλη περίπτωση, στην βελτίωση κάποιων στατιστικών δεικτών επικίνδυνων συμπεριφορών.
Στο μυαλό μου έρχονται οι εσπευσμένες προσπάθειες παρόμοιου τύπου ψυχολογικής υποστήριξης στις οποίες κατέφυγαν οι επιχειρήσεις στην Γαλλία, όταν πριν μερικά χρόνια οι εργαζόμενοι μη αντέχοντας τους επιβαλλόμενους ρυθμούς, πηδούσαν από τα παράθυρα των γραφείων τους....
Τέτοιες πρωτοβουλίες όμως δεν είναι οι μόνες. Στο ίδιο μήκος κύματος της τέτοιας "προόδου" βρίσκονται τα ντοπαρίσματα των αγχολυτικών σκευάσματων και ενισχυτικών μνήμης, συγκέντρωσης κλπ, τα οποία διαφημίζονται και προτείνονται ελαφρά τη καρδία σε έφηβους, δείχνοντας τους τον δρόμο της ψυχοφαρμακευτικής εξάρτησης στον οποίο μπορεί να κυλήσει όλη η ενήλικη και παραγωγική ζωή τους.
Στο ίδιο μήκος κύματος της "προόδου" βρίσκεται η κυρίαρχη ρητορική των φορέων της αγοράς (κυρίως των Τραπεζών) που έχει αναπτυχθεί γύρω από την εργασία, την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα των νέων, και που ως στόχο έχει ακάθεκτα να οικοδομήσει πάνω στα συντρίμμια της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, το νέο τύπο του δυτικού είλωτα.
Έχοντας εθιστεί για δεκαετίες στον τρόπο του αντιγραφέα που προσπαθεί να γράψει στο χαρτί ό,τι στα γρήγορα μπορεί να αρπάξει το μάτι του από τον μπροστινό του, ονομάζουμε "οραματικούς σχεδιασμούς" του μέλλοντός μας αυτά που συνιστούν τον παροντικό εφιάλτη όλου του αναπτυγμένου κόσμου κι από τον οποίο εδώ και διακόσια χρόνια με αγωνία προσπαθεί να ξυπνήσει...
Όμως κάθε συζήτηση στον τόπο μας για θέματα παιδείας, δηλαδή για τα ουσιαστικά της ζωής τα θέματα, είναι σα να μην μπορεί να γίνει...
Τι να συζητήσεις εξάλλου σε μια ανοιχτή τηλεφωνική γραμμή που λειτουργεί από τις 5 έως τις 15 Ιουνίου, ίσα ίσα για να μην πεθάνεις από την απελπισία σου;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου