Ο άνθρωπος είναι η ιστορία των ορίων του, είπε κάποιος.
Μας δυσκολεύουν τα όρια. Γι' αυτό, ή δεν τα θυμόμαστε ή δεν τα φτάνουμε ποτέ.
Θα γεννηθούμε τρεις φορές. Κάθε φορά κι ένα όριο.
Θα ορφανέψουμε τρεις φορές.
Σαν ορφανά να περιπλανηθούμε μακριά απ' το σπίτι μας.
Εξ αιτίας τους θα κάνουμε μια κίνηση ανοίγματος.
Θα υπερβούμε το χώρο και το χρόνο.
Θα δρασκελίσουμε τις παραλλήλους του ευκλείδιου σύμπαντός μας, της αιτιότητας και της κοινής λογικής.
Ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος : Η κατανόηση του γιατί να βρίσκομαι εδώ;
Μερικές φορές νιώθω σαν ορφανό παιδί
η Φλέρυ το ήξερε...
"Δεν είναι μόνο αυτή η γέννηση των καημένων ανθρώπων
που έρχεται από σάρκα και αίμα, αφού είναι θνητοί
που γεννιούνται και πεθαίνουν γρήγορα˙
τέτοια βέβαια είναι η πρώτη˙
έπειτα εκείνη από το Πνεύμα το αγνό,
όταν πάρουμε το βάπτισμα και μας περιβάλλει το φως.
Η δε τρίτη, προέρχεται από τα δάκρυα και τον πόνο μας,
που καθαρίζει ξύνοντaς την μαυρισμένη απ’ τη
φαυλότητα εικόνα.
Απ’ αυτές την πρώτη την έχεις απ’ τους πατέρες σου,
τη δεύτερη απ’ τον Θεό,
στη δε τρίτη πατέρας είσαι εσύ ο ίδιος, δίνοντας στη ζωή
φως αγαθό "
Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο Θεολόγος.
Ελένη...
ΑπάντησηΔιαγραφήτίμια δακρυα φέρουσα...
Tέλεια και η φράση του Αινστάιν με το κλάσμα 1 προς γνώση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ!
Ας είναι τούτο σύνθημα του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου πάντα μπροστά στά μάτια μας Ελένη :
ΑπάντησηΔιαγραφή«Σοφισθήναι και ούτω σοφίσαι·
γενέσθω φώς και φωτίσαι·
εγγίσαι Θεώ και προσαγαγείν άλλους·
αγιασθήναι και αγιάσαι».
...Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς έρχομαι προς υμάς.
ΑΩ
Σε τούτο το καφενείο, καλή μου φίλη, επικρατεί μια ωραία ησυχία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι θυμάμαι τα καφενεία εγώ.
Να βουλιάζουν στην σιωπή του απογεύματος.
Ο ήχος αργός από ένα κομπολόι, κάποιος που ρουφάει τον καφέ του, κάποιος που βήχει.
Κι απ' έξω ο χρόνος να περνάει σαρώνοντας τις ιδέες, τα πρόσωπα, τις ζωές, τα σχέδια...