Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Με των πολλών τη λογική


Με των πολλών τη λογική
δεν συμφωνώ καθόλου
βγαίνω απ' τη στράτα του Θεού
και μπαίνω στου διαόλου.

Ρωμάνου, Εμπρήσκους και Χριστού*
και βρύση του Βαρσάμου
νερό κατάκρυο δώστε μου
να σβήσω τη φωθιά μου.

*πηγές στα Ανωγειανά όρη



Σχόλιο:
Η λογική των πολλών χρειάζεται σε όσους δίχως αυτή θα κατασπάραζαν ο ένας τον άλλον.
Είναι αυτό που λογικά πρέπει να κάνεις για να ζήσεις στη ζούγκλα, στην εξυπνάδα τους, στην δικαιοσύνη τους, στην δύναμή τους, στην επιφανειακή συμφωνία τους, στην καταχωρισμένη και παραδεκτή αλήθεια τους, στην βλακεία τους.... 
Εκεί που υπάρχει μόνο ο φυσικός νόμος δίχως Θεό.
Ξεστρατίζεις....τόσο εύκολα, μπαίνεις αβίαστα, με τη λογική σου και μόνο,  τόσο απαλά...

Στη στράτα του Θεού δεν χρειάζεται λογική, γιατί ΕΙΝΑΙ η λογική της ύπαρξης.
Βαδίζεις μόνος σου και τους έχεις μέσα σου όλους. Δύσβατα όρη.
Βαδίζεις μαζί με τους πολλούς  δίχως να συμφωνείς με τη λογική τους αλλά με την ύπαρξή τους -πράγμα που είναι κάτι άλλο- που είναι και δική σου και του Θεού.


Δύσβατα όρη για να βρεις 
το καθάριο νερό των πηγών
το ατόφιο, το αμόλυντο, 
το γάργαρο, 
παγωμένο χιονόνερο....

Εν ολίγοις, όπως λέει το ωραίο αυτό τραγούδι με τη βαθιά φωνή του Ψαραντώνη :
" με των πολλών τη λογική
δεν συμφωνώ καθόλου"
 Μα Καθ' όλου.







Σχόλια

  1. "Βαδίζεις μαζί με τους πολλούς δίχως να συμφωνείς με τη λογική τους αλλά με την ύπαρξή τους, που είναι κάτι άλλο, που είναι και δική σου και του Θεού".
    ............Τι ωραία διάκριση! Δεν το είχα σκεφτεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν είναι πολύ ωραίο τραγούδι; Τόσο απλό και τόσο όμορφο και βαθύ συνάμα.... Πάνω σ' αυτό θα μπορούσαν να γραφτούν ολόκληρες θεολογικές πραγματείες. Για τον δρόμο του ανθρώπου προς τον θεό, για την ζωή μέσα στον κόσμο, για την "φωθιά" της ύπαρξης... Ένα πανεπιστημιακό τμήμα θα μπορούσε να συζητά ένα εξάμηνο πάνω σ' αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Θεός"ο Ψαραντώνης...
    Είχα αφήσει χτες ένα σχετικό σχόλιο. Μάλλον χάθηκε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν πήρα το σχόλιο. Δεν έχω επιλογή "έγκριση σχολίων", οπότε ότι στέλνεται περνιέται κατ'ευθείαν. Μάλλον πως χάθηκε.
    Όσο για τον Ψαραντώνη είναι "Θεός".
    Μεγάλο κεφάλαιο για την κρητική μουσική παράδοση. Δες αν θελεις στην κατηγορία μουσική την ανάρτηση: Ψαραντώνης : ένα σχόλιο για την Παγκοσμιοποίηση.
    Απίστευτος τύπος....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τώρα είδα πάλι την ανάρτηση αυτή. Είναι Νοέμβριος 2013. ΓΙα να μην χάνεσαι και για να απολαύσεις Ψαραντώνη....
    Η μουσική παιδί μου είναι χιλιόοοομετραααα
    μη ακούς αυτούς που βάζουν κουκίδες στο χαρτί......
    τέλος τα είπε όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός