(μια κακοπληρωμένη δουλειά σε δύσκολους καιρούς)
Χαιρετίζω ταπεινά τους πνευματικούς δημιουργούς
του σήμερα,
σοφούς, ζωγράφους, ποιητές και σκηνοθέτες.
Είσαστε τυχεροί, αφεντάδες μου,
που έχετε το υπόβαθρο,
έχετε τα πτυχία,
τις γνώσεις,
τις συνδέσεις
κι οι περισσότεροι από σάς έχετε και ταλέντο
και βέβαια που η τύχη το ‘φερε
να έχετε κι εμένα.
Αν ψάχνετε για θέματα, για λέξεις, για εικόνες,
Μάθετε
πως κάποιοι άθλιοι, τριακόσιοι μετανάστες
ξεκίνησαν προχθές μια απεργία πείνας
(θα μου πεις ότι αυτοί μια ζωή πεινάνε)
ακόμα μάθετε
πως κάποιοι κρατούμενοι ράψανε
το στόμα τους για να διαμαρτυρηθούνε
(θα έχουν λόγους σοβαρούς, δικούς τους μάλλον)
Αν δεν είδατε τις ειδήσεις
Μάθετε
πως δύο συμπολίτες μας αυτοχειριαστήκαν
ένας έπεσε από ένα δημόσιο κτίριο κι ο άλλος
δέθηκε και έπεσε στο λιμάνι
(ανόητοι, αδύναμοι χαρακτήρες).
Μάθετε
πως οι περισσότεροι στην πόλη μας μεθάνε,
πίνουν μέχρι σκασμού, μέχρι να σωριαστούνε
απελπισμένοι, ανήμποροι τα βράδια στους καναπέδες.
Μάθετε
πως οι γυναίκες που κάποτε ήταν έντιμες,
και συνετές γλωσσούδες,
παρατούν τους άντρες τους, γυρίζουν, οργιάζουν,
στην πόλη κυκλοφορούν άπρεπες ιστορίες,
μεταμορφώθηκαν σαν μάγισσες σε κάτι που τους μοιάζει,
(χρειάζονται, αν όχι κάψιμο, θαρρώ ένα χέρι ξύλο).
Μάθετε
πως τα παιδιά της πόλης μας
ζουν μια ζωή λαθραία, ακατανόητη,
με χαρτιά, αλλά λεν, δίχως ελπίδα.
Πώς γίνεται το αδιανόητο,
νέα παιδιά που ενσαρκώνουνε του έθνους μας το μέλλον,
να φεύγουνε γι΄ αλλού,
να κρύβονται, να φοβούνται, να ζητιανεύουν,
να μην υπάρχει μέσα τους τίποτα από το αρχαίο κλέος,
να μην ομιλούν στον τόπο τους την γλώσσα
των προγόνων,
παρά να κατασκευάζουνε δικές τους άγνωστες λέξεις
εκεί που ζουν σε ευαγή ιδρύματα, σχολές, σχολεία,
ή άστεγα σε σκοτεινά και γκρεμισμένα σπίτια.
Κάποια από δαύτα αποπειράθηκαν και να αυτοκτονήσουν,
(χαμένες περιπτώσεις).
Μάθετε
πως πρόσφατα στο Διοικητήριο της πόλης μας
εγκαταστάθηκε μια νέα κάστα,
δανείζουν (λίγο τσουχτερά η αλήθεια είναι),
αλλά δέχονται κάθε λογής ενέχυρο
σπίτια, κοσμήματα, παλιές εικόνες,
αγάλματα, σπάνιες φωτογραφίες,
βάρκες, αγρούς,
αναβολές, φόβο, σιωπές,
όργανα, νεφρά, χέρια, μάτια,
αντίκες, εξάμηνες συμβάσεις, προσευχές, χαμόγελα, χειραψίες,
ό,τι μπορείς να φανταστείς,
ουρές κάνουν οι άνθρωποι ότι έχει ο καθείς να δώσει,
σε αντάλλαγμα της δανεικής και ήσυχης ζωής του.
Πιστέψτε με,
είστε τυχεροί αφέντες μου που έχετε
είστε τυχεροί αφέντες μου που έχετε
κι εμένα στην αυλή σας, με ελάχιστο μισθό,
(ενώ εσείς καλοπερνάτε...)
και πάω εκεί κι έρχομαι και σας μαζεύω νέα,
λίγο τραγικά, δυσάρεστα, φρέσκα όμως πάντα,
για να τροφοδοτήσετε την αστείρευτη, την διεισδυτική δημιουργικότητά
σας
και έτσι ίσως μπορέσετε εσείς
(είστε η μόνη ελπίδα)
να ανακαλύψετε και πείτε στους άθλιους,
στους τρισάθλιους και στους εξαθλιωμένους
το γιατί της άθλιας τους ζωής.
Βέβαια, τα θέματα αυτά είναι ίσως πεζά,
μπροστά στο μεγαλείο που κρύβεται
στην καλλιεργημένη, ποιητική κι ευγενική ψυχή σας.
Δεν ομιλώ για στράτευση,
(μην παρεξηγηθούμε)
σκεφτείτε όμως αφεντάδες μου
την άπειρη ευγνωμοσύνη ενός ολόκληρου λαού
τον θαυμασμό, την δύναμη που θα λάβετε,
εάν μεγαλουργώντας επαναλάβετε,
(για την δική σας δόξα πάντα)
ένδοξοι αφεντάδες μου
το έργο το σωτήριο της σωτηρίας μέσα απ’ τα ερείπια
ενός ανάπηρου, τυφλού, ενός ανήμπορου,
μόνος του να σωθεί, λαού.
Υγιαίνετε….
Οι ποιητικές γραμμές αυτές σπάνε τα κόκκαλα όποιου μπορεί και τις βλέπει. Όποιου μπορεί και τις αισθάνεται στο κορμί του
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι ακόμη βαθύτερα, Ελένη μου...