Ο ρόλος του αυτονόητου είναι η κατοχύρωση της μονοτονίας.
Η μονοτονία τώρα, με την σειρά της, είναι ικανή να απορροφήσει κάθε ενδιαφέρον που μπορεί να παρουσιάζουν τα πράγματα.
Έτσι, όταν τα πράγματα θεωρούνται αυτονόητα, ένα μέρος τους καταστρέφεται.Ακόμα κι όταν τα πράγματα λειτουργούν, ένα μέρος τους έχει βγει off...
Το αυτονόητο είναι μια έκφραση της μηχανιστικής κίνησης των πραγμάτων και η καταστροφή τους ισοδυναμεί με την φθορά που έχει κάθε τι όταν κινείται μηχανικά.
Όταν τα πράγματα γίνονται αυτονόητα παύουν να εμφανίζονται ως μοναδικά και ανεπανάληπτα, στις διαστάσεις εκείνες που τους χαρίζει η στιγμή κατά την οποία τα εντοπίζουμε και γίνονται εμφανή. Έτσι, όσο πιο αυτονόητα είναι τα πράγματα τόσο λιγότερο καινοφανή μπορούν να είναι, καθώς στερούνται την δυνατότητα να γίνονται καινούργια, ακόμα κι όταν είναι παλιωμένα.
Η δύναμη του αυτονόητου θεωρεί ότι τα πράγματα έχουν μια μόνο όψη : αυτή που τους έχει φορέσει το "αυτονόητο". Και ότι κάθε ερώτηση έχει μόνο μια απάντηση. Έτσι, νομίζουμε ότι πολλές απαντήσεις η μία δίπλα στην άλλη μας κάνουν το σύνολο του πραγματικού. Το αυτονόητο είναι η ρίζα κάθε προκατάληψης.
Προσκολλούμαστε στο αυτονόητο γιατί είμαστε τεμπέλικες και ανασφαλείς υπάρξεις.
Νομίζουμε ότι επειδή κάποτε συλλάβαμε κάτι με κάποιο τρόπο, αυτό υποχρεούται στο εξής ως αυτονόητο να εμφανίζεται κάθε φορά μπροστά μας φορώντας το ίδιο στενό και γνώριμο κοστούμι.
Φτώχεια και ομοιομορφία.... Αράζουμε ... μετά μας παίρνει ο ύπνος. Ποιός είναι ο χαμένος στην προκειμένη περίπτωση; Όχι τα πράγματα και οι καταστάσεις. Εμείς είμαστε οι χαμένοι. Χάνουμε ένα μέρος του εαυτού μας, εκείνο το μέρος που θα μπορούσε να αντιληφθεί το καινούργιο, να σταθεί απέναντί του και να αυτοσυστηθεί. Χάνουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε εμείς, όπως μπορούμε, τους λόγους των πραγμάτων και να τα επιλέξουμε ή και να τα απορρίψουμε ως παρόντες κάθε φορά στην μία μοναδική και μόνη πραγματική ύπαρξή τους .
Το αυτονόητο είναι μια φυλακή όπου όλοι βαριούνται....
Η μονοτονία τώρα, με την σειρά της, είναι ικανή να απορροφήσει κάθε ενδιαφέρον που μπορεί να παρουσιάζουν τα πράγματα.
Έτσι, όταν τα πράγματα θεωρούνται αυτονόητα, ένα μέρος τους καταστρέφεται.Ακόμα κι όταν τα πράγματα λειτουργούν, ένα μέρος τους έχει βγει off...
Το αυτονόητο είναι μια έκφραση της μηχανιστικής κίνησης των πραγμάτων και η καταστροφή τους ισοδυναμεί με την φθορά που έχει κάθε τι όταν κινείται μηχανικά.
Όταν τα πράγματα γίνονται αυτονόητα παύουν να εμφανίζονται ως μοναδικά και ανεπανάληπτα, στις διαστάσεις εκείνες που τους χαρίζει η στιγμή κατά την οποία τα εντοπίζουμε και γίνονται εμφανή. Έτσι, όσο πιο αυτονόητα είναι τα πράγματα τόσο λιγότερο καινοφανή μπορούν να είναι, καθώς στερούνται την δυνατότητα να γίνονται καινούργια, ακόμα κι όταν είναι παλιωμένα.
Η δύναμη του αυτονόητου θεωρεί ότι τα πράγματα έχουν μια μόνο όψη : αυτή που τους έχει φορέσει το "αυτονόητο". Και ότι κάθε ερώτηση έχει μόνο μια απάντηση. Έτσι, νομίζουμε ότι πολλές απαντήσεις η μία δίπλα στην άλλη μας κάνουν το σύνολο του πραγματικού. Το αυτονόητο είναι η ρίζα κάθε προκατάληψης.
Προσκολλούμαστε στο αυτονόητο γιατί είμαστε τεμπέλικες και ανασφαλείς υπάρξεις.
Νομίζουμε ότι επειδή κάποτε συλλάβαμε κάτι με κάποιο τρόπο, αυτό υποχρεούται στο εξής ως αυτονόητο να εμφανίζεται κάθε φορά μπροστά μας φορώντας το ίδιο στενό και γνώριμο κοστούμι.
Φτώχεια και ομοιομορφία.... Αράζουμε ... μετά μας παίρνει ο ύπνος. Ποιός είναι ο χαμένος στην προκειμένη περίπτωση; Όχι τα πράγματα και οι καταστάσεις. Εμείς είμαστε οι χαμένοι. Χάνουμε ένα μέρος του εαυτού μας, εκείνο το μέρος που θα μπορούσε να αντιληφθεί το καινούργιο, να σταθεί απέναντί του και να αυτοσυστηθεί. Χάνουμε την ευκαιρία να διαβάσουμε εμείς, όπως μπορούμε, τους λόγους των πραγμάτων και να τα επιλέξουμε ή και να τα απορρίψουμε ως παρόντες κάθε φορά στην μία μοναδική και μόνη πραγματική ύπαρξή τους .
Το αυτονόητο είναι μια φυλακή όπου όλοι βαριούνται....
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου