Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_μεταξωτά βρακιά και οι επιδέξιοι κώλοι

Σχολεία, σχολές, φροντιστήρια, σεμινάρια, ταχύρρυθμα, εξ αποστάσεως μαθήματα, άρχισαν.... Η ελληνική οικογένεια διασπαρμένη στους δρόμους.. οι απαιτήσεις της ελεύθερης αγοράς που έχουν βαφτιστεί "απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής" κι ένα πλέγμα παροχής υπηρεσιών αμφιβόλου ποιότητας, απίθανων,  ετερόκλητων και άχρηστων πραγμάτων, μέσα στο οποίο μικροί και μεγάλοι βρίσκονται μπλεγμένοι, προκειμένου να αποκτήσουν κάποιες δεξιότητες....
Γιατί ως γνωστόν τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επι-δέξιους κώλους!

Η υπερδιέγερση των δεξιοτήτων που βασίζεται σε μια υποδόρια παραδοχή της προϋπάρχουσας αδεξιότητας...
Οι κώλοι μας, ο κώλος του καθενός, θεωρείται αδέξιος....πάρτε το απόφαση!
Δεν μιλάμε πιά για την δημιουργικότητα του ανθρώπου, που θα αποτελούσε την πηγή κάθε ξαφνιάσματος.... μιλάμε για αποκτημένες δεξιότητες, δηλαδή για πολύ συγκεκριμένα πράγματα που μαθαίνονται μέσα στα αυστηρά πλαίσιά τους, τυλιγμένα με την αχλύ ενός επιστημονικοφανούς ή και χυδαίου εργαλειακού ή και life style λεξιλογίου προκειμένου να περάσουν για "μεταξωτά βρακιά"...

Το βράδυ, όλο αυτό... κώλοι, μεταξωτά βρακιά, δεξιότητες και το απύθμενο τίποτα της δημοσιότητας... εγκαθίσταται μέσα   στις οθόνες της ελληνικής μεσότητας, στα παιχνίδια τύπου survival, που αποτελούν πλέον  το πιο εμπορικό προϊόν της ελληνικής τηλεόρασης.
Εκεί  αυτό που ζουν στην καθημερινότητά τους μικροί και μεγάλοι, εξιδανικεύεται, επιβραβεύεται, μαζεύει σπόνσορες και διαφημίσεις, γίνεται η αποδεκτή οικειότητα και το καθημερινό αγώνισμα - αναμέτρηση για την αποκάλυψη του πιό επιδέξιου κώλου.... ανάμεσα σ' άλλους!




Σχόλια

  1. Ανώνυμος7/10/17, 11:29 π.μ.

    "κωλοέλληνες"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα προϊόντα αυτά είναι παράγωγα της παγκόσμιας ελεύθερης Αγοράς. Στον τόπο μας ήρθαν εισαγώμενα και τα καταπίνουμε αμάσητα...γλιστράνε τόσο εύκολα εξάλλου!
    Κάτι κουρέλια λόγων που ανεμίζουν σε δεξιώσεις, στην Πνύκα και αλλού, συμπληρώνουν την χυδαιότητα της εποχής...Το απόλυτο τίποτα!

    Όποιος θέλει να βγει απ'αυτό, όχι για να σώσει κανέναν ή για να περάσει κάποιο μήνυμα, αλλά για τον ταπεινό λόγο, ότι θέλει να είναι τίμιος με τον εαυτό του, θα πρέπει να έρθει σε ρήξη συνολική, Και πάλι δεν εννοώ κάποια εννοημένη "επανάσταση"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός