Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_αποδημία Νίκου Μαρουλάκη

 "Είναι μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία"


Ώρα σου καλή, λοιπόν, Νίκο Μαρουλάκη... 

Και από κεί που θα 'σαι ν' ακούς το λυπημένο νάι...


183855-froutopiaiiΈφυγε από τη ζωή ο σκιτσογράφος, Νίκος Μαρουλάκης. Ήταν ο άνθρωπος που έδωσε εικόνα σε πάνω από 200 παιδικά βιβλία μεταξύ των οποίων στη θρυλική «Φρουτοπία» του Ευγένιου Τριβιζά, «Το Μαγικό Τσουκάλι» καθώς και στο μουσικό παραμύθι των Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα «Η Αγέλαστη Πολιτεία και οι Καλικαντζάροι».
183855g-123-1-638
Ο Νίκος Μαρουλάκης γεννήθηκε στον Πειραιά και μεγάλωσε στο Κερατσίνι. Από το 1960 ασχολήθηκε με τη γελοιογραφία. Γελοιογραφίες του δημοσιεύτηκαν σε πολλά περιοδικά από το 1960 έως το 1967 (Ταχυδρόμος, Εικόνες κ.ά.). Το 1966 έγινε μέλος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού Τύπου.

Το 1977 πήγε στη Δ. Γερμανία. Δημιουργίες του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Pardon, Lui, She, Stern, Freundin, Für Sie, Auto, Frankfurte Rundschau, Die Zeit, Tip κ.ά. Βραβεύτηκε δυο φορές στη Διεθνή Έκθεση Γελοιογραφίας του Βερολίνου, τρεις φορές στην έκθεση του Τόκυο και είχε πάρει τιμητική διάκριση στην Έκθεση Γελοιογραφίας του Vercelli της Ιταλίας.
Το πρώτο του παιδικό βιβλίο, «Αυγουστίνος, η φάλαινα θαύμα», με κείμενο και εικόνες του ίδιου, εκδόθηκε το 1979 από τις Εκδόσεις Κέδρος. Ακολούθησαν τέσσερα βιβλία του στις εκδόσεις Καστανιώτη – «Το μαγικό τσουκάλι», «Οι πιο μικροί μας φίλοι», «Το τσίρκο Ραμπίνο» και «Ο κύριος Σαρανταποδαρούσας».
Από το 1982 εικονογράφησε 60 περίπου παιδικά βιβλία. Το 1987 εκδόθηκαν και οι δύο πρώτοι τόμοι του κόμικ «Ο μικρός Αχιλλέας και το ποδολάχανο», από τις εκδόσεις Χελώνα, που φτιάχτηκε με τη συνεργασία του Πέτρου Κωνσταντινίδη στα κείμενα. Με τον Πέτρο Κωνσταντινίδη, επίσης, έφτιαξε και το προσχολικής ηλικίας βιβλίο «Άρης ο Αλφαβητάρης».

ΠΗΓΗ: TVXS


Σχόλια

  1. Ανώνυμος3/9/15, 9:59 π.μ.

    Καλή σου 'μερα Ελένη!
    Χαιρετισμούς σπο μακρινούς και ξένους τόπους. Το γράψιμό σου με γεμίζει με αγαθά συναισθήματα. Είσαι ενας χείμαρρος. Να ζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλημέρα!
    Να είστε καλά... Ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός