Ενόψει της ανακοίνωσης των περιβόητων "βάσεων" για τις Ανώτατες και Ανώτερες σχολές, εν τω μέσω του καταιγισμού των διαφημιστικών μηνυμάτων για σπουδές σε υπέρλαμπρα κολέγια που τόσο χυδαία και μεταπρατικά, μεσολαβούν ανάμεσα στις απαιτήσεις της πιο στρατικοποιημένης ιδιωτικής αγοράς εργασίας και στα προκατασκευασμένα όνειρα των νέων, δημοσιεύω, σήμερα, ένα μικρό απόσπασμα από το έργο ενός μεγάλου φιλολόγου, στοχαστή, και κυρίως δασκάλου, που δεν αλληθώρισε ποτέ κατά τη μεριά όπου μαντρώνονται οι πολλοί και οι εξουσίες δημιουργούν τους αυριανούς υποτελείς τους.
Γράφοντας, ο Ρένος Αποστολίδης για το κρίσιμο θέμα της Παιδείας στο έργο του Κριτική του Μεταπολέμου(1), επισημαίνει:
"γιατί δεν είναι μόνο η Ορθογραφία, που δεν μπορεί , κι ας αφήνωμε τ' αστεία, παρά να είναι "ιστορική ", αφού η ορθή γραφή κάθε λέξης ακριβώς δηλοί την πολυτιμότατη ετυμολογία της , κ' εκκαλεί όλο το παρελθόν εμπειρίας που αιώνες ποικιλοχρησίας συσσώρευσαν μέσα της, δυναμικοποιεί δηλαδή το θησαυρό της σε νόημα και σε ποιότητες ανεκτίμητες που αλλιώς χάνονται - κ' είναι απώλεια κοινής πείρας (κάτι παραπάνω από χρυσού απώλεια!)-, και βοηθεί, άρα, σπουδαία -ναι, η ακριβής γραφή ίσα-ίσα, που τόσο εύκολα θεωρούν "δυσκολία", απλώς οι αγράμματοι κ' οι ανυποψίαστοι - στο να ξελαμπικάρεται η λέξη διαρκώς, ν' αναπαρθενεύεται, να γίνεται η σημασία πολυδύναμη και χυμώδεις να εισδύουν οι προβολές της έως νύξεις αδόκητες συγγενών νοημάτων που ελάνθαναν - γιατί πλήσσεται, δηλαδή, η λειτουργία της λέξης ως συμβόλου, όταν ανόητα πληγή η τόσο δηλούσα και τόσα σύρουσα πίσω της "ιστορική" της εικόνα!.."(σελ,135).Συνεπώς, αν θέλουμε κάποτε να έχουμε Παιδεία που σαν στόχο της να έχει την δημιουργία ανθρώπων ικανών να σκέφτονται και να αυτοπροσδιορίζονται ιστορικά, ανθρώπων ζωντανών που να αντλούν νήματα και ποιότητες ζωής από το ανεξάντλητο κοίτασμα του γλωσσικού παρελθόντος τους και όχι να συντάσσονται πίσω από τις εφήμερες προσταγές ενός αγοραίου "πολιτισμού" της κατανάλωσης και της εθνικής φανφάρας, είναι αναγκαία η διδασκαλία της γραμματικής και του συντακτικού της αρχαίας, της καθαρεύουσας, της δημοτικής και η ύπαρξη μιας γενιάς εκπαιδευτικών ικανών να σηκώσουν στις πλάτες τους αυτό, το μόνο "εθνικό" έργο!
(1) Αποστολίδης Ηρ. Ρένος, Κριτική του Μεταπολέμου, Ιδιωτική έκδοση, αρ.σελ. 192
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου