_στο δια ταύτα

Μπορεί κάποια στιγμή να συμφωνήσουμε στις αιτίες...λογικοί άνθρωπο είμαστε! Λίγο από δω, λίγο από εκεί, πάνω κάτω, με μικρές ή μεγαλύτερες αποκλίσεις... μπορεί και να συμφωνήσουμε.
Το πρόβλημα, τότε, μετατίθεται αλλού, δηλ. στο δια ταύτα...
Εκεί στο δια ταύτα αρχίζουν τα εμπόδια και γίνονται ανυπέρβλητα.
Διότι ο καθένας στη θέση του δια ταύτα, βάζει κάτι άλλο εκτός από τον εαυτό του.
Κάποιοι βάζουν π.χ. μια κρίσιμη ποσότητα ανθρώπων που αποκτούν την ίδια αντίληψη για τα πράγματα και πορεύονται με βάση αυτή, ας πούμε, μια ταξική αντίληψη ή μια ελευθεριακή ... κάποιοι άλλοι βάζουν την κυβερνητική αποτελεσματικότητα, κάποιοι άλλοι μια παραδεδομένη ισχύουσα κατάσταση, ας πούμε τον φυσικό ανταγωνισμό κ.ο.κ.
Το δια ταύτα, τότε, γίνεται το λαγούμι που μέσα του κρυβόμαστε τρεχάτοι.
Ακριβώς στο τέλος κάθε συμφωνίας και στην αρχή κάθε δια ταύτα ανοίγεται ένα λαγούμι, γεμάτος είναι ο κόσμος από τέτοια....

Στα θεμέλια της Ιστορίας ανοίγονται τα λαγούμια...
Εκεί κρυβόμαστε από την Τρέλα... από τον κίνδυνο να εκτεθούμε στην απερισκεψία της γυμνής μας επιλογής, που δεν περιμένει καμιά κρίσιμη μάζα για να νιώσει κάποια ποσοστιαία ασφάλεια, που εκδηλώνεται κατά μόνας και για τούτο φέρει όλο το βάρος της πραγματικής μοναξιάς του Κήπου, που δεν ξέρει από παρηγόριες και προοπτικές, που είναι ορθολογική χωρίς να μετράει αποτελέσματα, παρά μόνο της αρέσει εκδηλώνεται ως το δια ταύτα μιας ζωής, βασικά ασήμαντης και βασικά ανθρώπινης.