"Βατό", έτσι χαρακτήρισαν το θέμα της Έκθεσης των Πανελληνίων... με ανακουφιστικό τόνο, εκφωνητές, ρεπόρτερς και αναλυτές στις ειδήσεις της κρατικής τηλεόρασης, που έτυχε ν' ακούσω.
Τι σημαίνει "βατό";
"Βατό", αγαπητοί αναγνώστες, είναι ένας μεταφορικός τεχνικός όρος που στο concept των πανελλαδικών εξετάσεων, σημαίνει ότι το/τα θέμα/τα ήταν ανάμεσα στα αναμενόμενα και ως εκ τούτου οι μαθητές το/τα είχαν διδαχθεί επαρκώς.
Και τι σημαίνει αυτό το τελευταίο, ότι το είχαν διδαχθεί επαρκώς;
Σημαίνει ότι η θεματική, όπως λέμε, της παιδείας και των περί αυτής ζητημάτων, ανήκει στον κανόνα, είναι εκ των ων ουκ άνευ θεμάτων (supersos με τρία θαυμαστικά) που κάθε καλό, μεσαίο ή κακό φροντιστήριο οφείλει να περιλαμβάνει στην ύλη του, επίσης και κάθε εγχειρίδιο.
Τούτο πάλι με την σειρά του σημαίνει, ότι τα θέματα τα σχετικά με τη παιδεία και την εκπαίδευση έχουν αναλυθεί επαρκώς, έχουν δοθεί γι' αυτά τα θέματα οι αρμόζοντες πρόλογοι, οι συνδετικές παράγραφοι, τα κύρια σημεία ανάπτυξης και οι επίλογοι που κάθε υποψήφιος οφείλει να έχει παπαγαλίσει για να λάβει μέρος στο διαγωνισμό του μαθήματος της Έκθεσης, με κάποιες αξιώσεις!
Επιπλέον, όλα αυτά σημαίνουν τη χαρά του φροντιστηριούχου, ο οποίος σε μια επίδειξη της ικανότητάς του να ψυχανεμίζεται τα θέματα, θα μπορεί και αυτός με την σειρά του δικαίως να πει: "το πιάσαμε το θέμα"....
Σημαίνει επίσης ότι αποκλείστηκε το στοιχείο της έκπληξης, ότι ακολουθήθηκε η πεπατημένη και η Έκθεση ως πρώτο μάθημα, χρησιμοποιήθηκε για την εκτόνωση της ψυχολογικής πίεσης η οποία έβαινε αυξανόμενη εδώ και μήνες για μαθητές, γονείς, καθηγητές, για να κορυφωθεί την τελευταία εβδομάδα...
Όλα αυτά σημαίνουν ότι στο μάθημα της Έκθεσης έπνευσε ένας αέρας δημοκρατίας που ταιριάζει με το αριστερό προφίλ των κυβερνώντων, τα ιδανικά της ισότητας, του ελεύθερου αλλά και λελογισμένου ανταγωνισμού.... ο καθένας θα μπορούσε να γράψει, και το παιδί του φτωχού και του πλούσιου, και των ιδιωτικών και των δημόσιων σχολείων, χωρίς διόλου να θιγεί ο άγριος ανταγωνισμός της πραγματικής κοινωνικής πραγματικότητας. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, η βατότητα των θεμάτων αφήνει μια χαραμάδα φρούδας ελπίδας μέσα σ' ένα δύσβατο κόσμο άγριας απελπισίας και γενικευμένου πολέμου.
Τέλος, σε μια πιο ελεύθερη ανάγνωση, "βατό" θέμα, σημαίνει, ότι έχει υποστεί, παρότι βιωμένο και βιωματικό για τους νεαρούς μαθητές, μια επαρκή τυποποίηση (βλ. νέκρωση) και έχει καταστεί μετρήσιμο (ένα, δύο, τρία πράγματα), όπως συμβαίνει σε κάθε καταναλωτικό προϊόν μέσα σε μια απρόσωπη καταναλωτική κανονικότητα.
Με απλά λόγια, όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι κόσκινο στήθηκε και κοσκινίζει... Χαίρονται όλοι!
Δεν είναι και λίγα αυτά, αν το καλοσκεφτεί κανείς.... Και γω, εάν έδινα πανελλήνιες, θα πανηγύριζα μαζί τους!
Έτσι... βατά θέλουμε θέματα... δεν θέλουμε εκπλήξεις....
Οι εκπλήξεις μας αποσυντονίζουν, διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό... και τον αραχνοειδή ιστό του αυτονόητου, μέσα στον οποίο πιάνονται και εξοντώνονται η φαντασία και η διανοητική ελευθερία των μυαλών της μεγάλης μάζας των νεαρών υποψηφίων.
Τι σημαίνει "βατό";
"Βατό", αγαπητοί αναγνώστες, είναι ένας μεταφορικός τεχνικός όρος που στο concept των πανελλαδικών εξετάσεων, σημαίνει ότι το/τα θέμα/τα ήταν ανάμεσα στα αναμενόμενα και ως εκ τούτου οι μαθητές το/τα είχαν διδαχθεί επαρκώς.
Και τι σημαίνει αυτό το τελευταίο, ότι το είχαν διδαχθεί επαρκώς;
Σημαίνει ότι η θεματική, όπως λέμε, της παιδείας και των περί αυτής ζητημάτων, ανήκει στον κανόνα, είναι εκ των ων ουκ άνευ θεμάτων (supersos με τρία θαυμαστικά) που κάθε καλό, μεσαίο ή κακό φροντιστήριο οφείλει να περιλαμβάνει στην ύλη του, επίσης και κάθε εγχειρίδιο.
Τούτο πάλι με την σειρά του σημαίνει, ότι τα θέματα τα σχετικά με τη παιδεία και την εκπαίδευση έχουν αναλυθεί επαρκώς, έχουν δοθεί γι' αυτά τα θέματα οι αρμόζοντες πρόλογοι, οι συνδετικές παράγραφοι, τα κύρια σημεία ανάπτυξης και οι επίλογοι που κάθε υποψήφιος οφείλει να έχει παπαγαλίσει για να λάβει μέρος στο διαγωνισμό του μαθήματος της Έκθεσης, με κάποιες αξιώσεις!
Επιπλέον, όλα αυτά σημαίνουν τη χαρά του φροντιστηριούχου, ο οποίος σε μια επίδειξη της ικανότητάς του να ψυχανεμίζεται τα θέματα, θα μπορεί και αυτός με την σειρά του δικαίως να πει: "το πιάσαμε το θέμα"....
Σημαίνει επίσης ότι αποκλείστηκε το στοιχείο της έκπληξης, ότι ακολουθήθηκε η πεπατημένη και η Έκθεση ως πρώτο μάθημα, χρησιμοποιήθηκε για την εκτόνωση της ψυχολογικής πίεσης η οποία έβαινε αυξανόμενη εδώ και μήνες για μαθητές, γονείς, καθηγητές, για να κορυφωθεί την τελευταία εβδομάδα...
Όλα αυτά σημαίνουν ότι στο μάθημα της Έκθεσης έπνευσε ένας αέρας δημοκρατίας που ταιριάζει με το αριστερό προφίλ των κυβερνώντων, τα ιδανικά της ισότητας, του ελεύθερου αλλά και λελογισμένου ανταγωνισμού.... ο καθένας θα μπορούσε να γράψει, και το παιδί του φτωχού και του πλούσιου, και των ιδιωτικών και των δημόσιων σχολείων, χωρίς διόλου να θιγεί ο άγριος ανταγωνισμός της πραγματικής κοινωνικής πραγματικότητας. Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει, η βατότητα των θεμάτων αφήνει μια χαραμάδα φρούδας ελπίδας μέσα σ' ένα δύσβατο κόσμο άγριας απελπισίας και γενικευμένου πολέμου.
Τέλος, σε μια πιο ελεύθερη ανάγνωση, "βατό" θέμα, σημαίνει, ότι έχει υποστεί, παρότι βιωμένο και βιωματικό για τους νεαρούς μαθητές, μια επαρκή τυποποίηση (βλ. νέκρωση) και έχει καταστεί μετρήσιμο (ένα, δύο, τρία πράγματα), όπως συμβαίνει σε κάθε καταναλωτικό προϊόν μέσα σε μια απρόσωπη καταναλωτική κανονικότητα.
Με απλά λόγια, όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι κόσκινο στήθηκε και κοσκινίζει... Χαίρονται όλοι!
Δεν είναι και λίγα αυτά, αν το καλοσκεφτεί κανείς.... Και γω, εάν έδινα πανελλήνιες, θα πανηγύριζα μαζί τους!
Έτσι... βατά θέλουμε θέματα... δεν θέλουμε εκπλήξεις....
Οι εκπλήξεις μας αποσυντονίζουν, διαρρηγνύουν τον κοινωνικό ιστό... και τον αραχνοειδή ιστό του αυτονόητου, μέσα στον οποίο πιάνονται και εξοντώνονται η φαντασία και η διανοητική ελευθερία των μυαλών της μεγάλης μάζας των νεαρών υποψηφίων.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου