Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

_Νίκος Χουρδάκης: σε νύχτες και μέρες όπως αυτές





ΣΕ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΜΕΡΕΣ ΟΠΩΣ ΑΥΤΕΣ



Σε νύχτες και σε μέρες όπως αυτές, σε ώρες τέτοιου καιρού στους δρόμους
κυκλοφορούν ίσως μονάχα οι ποιητές και οι κλέφτες.

Β.Μαγιακόφσκι



Άνοιγαν δρόμους.
Επιπέδωναν τη γη με νέα κενοτάφια.
Γλεντούσαν ξετσίπωτα τα παγωμένα βράδια στις συχνότητες των καναλιών.
Μιλούσαν για τα αναπτυξιακά τους έργα.

Όλους θα σας θάψουμε κουφάλες,... τραγουδούσαν.

Και τα ανδρείκελα
ονειρευόταν κι αυτά τη θέση τους στη νεκροπομπή.
Πάρε με, κύριε νεκροθάφτη, στη δούλεψη σου,... εκλιπαρούσαν.
Γιατί έχει χρήμα το πράγμα, λαδώνει τ' άντερο σου.
Ενώ αν ζεις για την Ανάσταση, χαιρέτα μου το πλάτανο...

Γιατί: ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας...αυτή είναι η αλήθεια.

Έτσι μιλούσαν, σε νύχτες και μέρες όπως αυτές, οι ταγοί της Κλίκας.

Κι εσύ τι έκανες;

Ό,τι μπορούσα, Κύριε, μα ήταν ΤΙΠΟΤΑ.


Χανιά, 21/2/2018





Ο Νίκος Χουρδάκης είναι ψυχολόγος, υποψήφιος διδάκτορας της Σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ, με αντικείμενο την ερμηνευτική προσέγγιση των βιβλικών και χριστιανικών αρχετύπων στην αριστερή μεταπολεμική ποίηση. Ζει και εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής στα Χανιά.... διαβάζει συνεχώς... γράφει συχνά.... κάθε τόσο συγκεντρώνει τα γραπτά του σε μικρά βιβλιαρίδια που τυπώνει ο ίδιος στον προσωπικό του υπολογιστή και τα χαρίζει σε λίγους και εκλεκτούς φίλους και φίλες.... και ασθμαίνει νυχθημερόν στον κάματο της Αγάπης...

Σχόλια

  1. Ανώνυμος22/4/23, 3:28 μ.μ.

    Θλιβερό σχολιάζει ο ίδιος τον εαυτό του δήθεν ανωνυμα στα σχόλια ως "ωραίος".Ένα τίποτα με πολύ τίποτα η ποίηση σας κύριε Αχιρδακη κυρίως γιατί εσείς ο ίδιος στην ζωή σας είστε το κατεξοχήν παράδειγμα του ότι φάμε κ ότι πιει.ο κωλακος μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμε,
    Γνωρίζετε τον άνθρωπο; Έχετε κάποια προηγούμενα μαζί του και θέλετε να μας κάνετε γνωστά;
    Αυτή την εντύπωση μου δημιουργείτε, ανάμεσα σε άλλα...
    Εμπρός λοιπόν! ασκείστε την "κριτική" σας δεινότητα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος22/4/23, 10:35 μ.μ.

    Η ενστάσις μου κύριοι και κυρίες είναι ότι Μαγιακόφσκι δεν αγγίζεται είναι ιεροσυλία μην χρησιμοποιείτε το όνομα του την τέχνη του τα μεγαλουργήματα του για να κερδίσετε απο αυτόν.
    Γιατί μόνο δια αυτόν τον λόγο υπάρχει ο συνειρμός,η αναφορά πείτε όπως θέλετε ανάμεσα στο ποίημα του κυρίου και του Τέρατος της τέχνης Μαγιακόφσκι .
    κατά τα άλλα θα ήταν όμορφη ποίηση εάν δεν υπήρχε η αναφορά στον Μαγιακόφσκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κρατάω μόνο στο τέλος το ένα καλό βήμα που κάνατε : να χαρακτηρίσετε "όμορφη" την ποίηση ενός ανθρώπου που λίγο πριν σκυλο-τερατο-βρίσατε, παραποιώντας χυδαία ακόμα και το όνομά του . Τα υπόλοιπα, για το αν μπορούμε να χρησιμοποιούμε ή όχι αποσπάσματα ως αναφορές σε έργα άλλων ποιητών και συγγραφέων, τα αφήνω στην κρίση όποιου διαβάζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος23/4/23, 8:52 π.μ.

    Ομολογώ ότι όταν πρόκειται για τον λατρεμένο μου Μαγιακόφσκι δεν κρατάω την ψυχραιμία μου ,δεν άντεξε η ψυχή μου να γίνεται αναφορά στο όνομα του κατά την γνώμη μου χωρίς ανάγκη αλλά για την δημοσιότητα με ένα ποίημα που κραυγάζει ακριβώς αυτη ακριβώς την αντίληψη.Ζητω συγνώμη για τον εμπαιγμό του ονόματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εάν διαβάζετε, θα ξέρετε ότι πολλοί συγγραφείς και ποιητές συνηθίζουν να βάζουν ως προμετωπίδες αποσπάσματα από έργα άλλων επιφανών συγγραφέων οι οποίες λειτουργούν ως "κλειδιά" για την ανάγνωση του κειμένου τους και διευκολύνουν την διακειμενικότητα. Αυτό δεν τους καθιστά ύποπτους εκμετάλλευσης και χρησιμοθηρίας. Εξάλλου για ποια δημοσιότητα να μιλήσουμε; Την δημοσιότητα του "παράκοσμου"; Αστεία πράγματα!
    Όσον αφορά τις ποιητικές και όχι μόνο "λατρείες" , προσωπικά μιλώντας, μού είναι απωθητικές. Είναι αυτές ακριβώς οι πάσης φύσεως "λατρείες" που καλλιεργούνται και δημιουργούν το γόνιμο έδαφος για λογής εκμεταλλεύσεις και προβολές (βλ. ΜΜΕ κλπ). Εξάλλου, κατά τη γνώμη μου, ποιητής είναι αυτός που γράφει για να ελευθερώσει τον εαυτό του και, αν μπορεί, και αυτούς που θα τον διαβάσουν κι όχι για να σκλαβώσει τις διάνοιες και τις ψυχές στην λατρεία του ειδώλου του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

_Mπέρτολτ. Μπρεχτ: η Εβραία

Η "Εβραία" είναι ο τελευταίος μονόλογος από το σπονδυλωτό έργο του Bertolt Brecht "τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ. Το έργο αυτό του Μπρεχτ αποτελείται απο 24 σκηνές-μονόπρακτα, που έγραψε ο Μπρεχτ εξόριστος μεταξύ 1935 και 1939 και περιγράφουν την τρομοκρατία και την άγρια φύση του ναζιστικού καθεστώτος. Η ελληνική μετάφραση αυτού του έργου του Brecht είναι του Μάριου Πλωρίτη και κυκλοφορεί σε βιβλίο από τις εκδόσεις Μωραίτης. Στο κείμενο αποτυπώνεται η εσωτερική ένταση του ατόμου που παίρνει μια απόφαση ενώ βρίσκεται στο χείλος της απελπισίας. Μέσα από την ανάγνωση του έργου στρέφουμε την προσοχή στα εκατοντάδες πρόσωπα της καθημερινότητας, τα οποία, δίνοντας έναν οριακό αγώνα επιβίωσης, αναδύονται ως σύγχρονοι/ες ήρωες και ηρωίδες του Brecht . Το ηχητικό ντοκουμέντο που δημοσιεύουμε παρακάτω είναι από την παράσταση που ανέβηκε το 1978 μαζί με άλλα πέντε μονόπρακτα διαφόρων άλλων συγγραφέων, από το Θίασο Λαμπέτη. Αν και το συγκεκριμένο ντοκουμέντο έχει ανέβ

_Κ.Π. Καβάφης : πρόσθεσις

Aν ευτυχής ή δυστυχής είμαι δεν εξετάζω. Πλην ένα πράγμα με χαράν στον νου μου πάντα βάζω — που στην μεγάλη πρόσθεσι (την πρόσθεσί των που μισώ) που έχει τόσους αριθμούς, δεν είμ’ εγώ εκεί απ’ τες πολλές μονάδες μια. Μες στ’ ολικό ποσό δεν αριθμήθηκα. Κι αυτή η χαρά μ’ αρκεί. (Από τα Κρυμμένα Ποιήματα 1877;-1923, Ίκαρος 1993) Σχόλιο :  Δεν θέλω να κάνω ανάλυση... ένα σχόλιο μόνο.. Υπήρξαν και υπάρχουν -ευτυχώς- πολύ αξιότεροι εμού αναλυτές, που έσκυψαν με γνώση και συγκίνηση πάνω στο έργο που μας άφησε ο μεγάλος Αλεξανδρινός. Πριν, όμως, μπω στα ενδότερα, λέω να κάτσω λίγο απ' έξω, να θαυμάσω το οικοδόμημα. Γενικά, καλό είναι να το κάνουμε αυτό. Μια πρώτη καταγραφή, μια εξωτερική εποπτεία, καθώς η μορφή περι-γράφει το περιεχόμενο και το περιεχόμενο χύνεται μέσα στη μορφή του, μας είναι πάντα χρήσιμη για να συνδεθούμε και να μείνουμε εντός του ποιήματος. Ας είναι... διάφορες σκέψεις...ή οδοί για την σκέψη, γενικώς... Αυτό λοιπόν το ποίημα του Κ.Π.Καβά

_ Γ. Σεφέρη, "κράτησα τη ζωή μου" : σπάραγμα μιάς ανάγνωσης

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού η μεγάλη πέτρα κοντά στις αγριοσυκιές και τ' ασφοδίλια το σταμνί πού δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου χρυσά' τ' άστρα του Κύκνου κι' εκείνο τ' άστρο ό Αλδεβαράν. Κράτησα τη ζωή μου κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας ανάμεσα στα κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς, καμιά φωτιά στην κορυφή τους· βραδιάζει. Κράτησα τη ζωή μου˙ στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή μια χαρακιά στο γόνατο σου, τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού τάχα να μένουν εκεί πού φύσηξε ό βοριάς καθώς ακούω γύρω στην παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή. Τα πρόσωπα πού βλέπω δε ρωτούν μήτε ή γυναίκα περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της. Ανεβαίνω τα βουνά· μελανιασμένες λαγκαδιές˙ o χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ό χιονισμένος κάμπος, τίποτε δε ρωτούν μήτε o καιρός κλειστός