_για την κοπαριά: μια μαντινάδα

Η λέξη κοπαριά δεν βρίσκεται καταχωρημένη στα λεξικά.
Μου παραδόθηκε, με συγκίνηση, μαζί με το νόημά της από μια σπάνια γυναίκα και φίλη μου την Γεωργία Ξυλούρη.
Είναι μια λέξη του τόπου της, της Ανωγειανής Μαδάρας.
Η Κοπαριά λοιπόν, περιγράφει μια πράξη.... μια πράξη θαρραλέα, υπεύθυνη, επικίνδυνη και αναγκαία.... μιλάει για την διάνοιξη ενός μονοπατιού πάνω στις χιονισμένες πλαγιές των Ορέων.
Είναι η κοπιαστική (ίσως η ετυμολογία της λέξης να προέρχεται από την λέξη κόπος) και επικίνδυνη πορεία που κάνει ένας μπροστάρης, συνήθως ένας άνθρωπος μεγάλης πείρας, πάνω στο παχύ και απάτητο χιόνι, βήμα το βήμα, έτσι που με ασφάλεια να οδηγηθούν πατώντας στα χνάρια  του, όσοι τον ακολουθούν...  οι σύντροφοί του ορεσίβιοι ποιμένες και τα ζωντανά τους.... αν τον ακολουθεί κανείς και δεν πορεύεται ολομόναχος...
Είναι μια λέξη εικονοποιητική... που περικλείει μέσα της τον τόπο και τον άνθρωπο...
 Έναν συγκεκριμένο, αφιλόξενο, δίχως σήματα και προειδοποιήσεις τοπίο, απέραντα μοναχικό και άηχο και έναν άνθρωπο, μια ασήμαντη μαύρη κουκκίδα πάνω στο αδυσώπητο λευκό, που βασανιστικά πορεύεται προσπαθώντας να βρει τον δρόμο του...
Τι να σκέφτεται άραγε;... Να ψέλνει, να βλαστημά ή να προσεύχεται;....
Είναι μια σπάνια και πολύτιμη λέξη που έρχεται από τα παλιά... καθώς δεν ανεβαίνουν πια πολλοί πάνω στα βουνά κι ακόμα λιγότεροι βρίσκονται περικυκλωμένοι από το απάτητο χιόνι των Κορυφών....  καθώς οι άνθρωποι της σήμερον, ενημερωμένοι όπως είναι από τα μετεωρολογικά δελτία, έχουν γίνει σώφρονες....

Ιδού μια ποιητική χρήση της λέξης σε μια ιδιαίτερης ποιότητας και δύναμης μαντινάδα, την οποία μου παρέδωσε και πάλι η Γεωργία...

Φωθιά στο χιόνι γίνεται

η σκέψη και το λιώνει

κι ανοίγει, φως μου,

κοπαριά κοντά σου και σιμώνει.....

Για κάποιους οι λέξεις δεν είναι απλά χρηστικά σύμβολα, όπως αυτά ενός πληκτρολογίου, αλλά είσοδοι και πύλες για να διαβείς σε μια ορισμένη κατάσταση του βίου, να πας από την λέξη στα χείλη του ανθρώπου που την είπανε, κι από τα χείλη στην ψυχή, να πεις "ξέρω για τι πράγμα μου μιλάς".... Λοιπόν, ετούτη η λέξη, η κοπαριά, θα με πηγαίνει πάντα στην Γεωργία κι από κεί στον υψηλό της τόπο και στην ιστορία του, που θα μπορούσε να ήταν και δική μου ιστορία... και του καθένα μας....