Για δύο λόγους δεν μ'αρεσει το Facebook.
Ο πρώτος :
Διότι προσπαθεί με το στανιό να συνάψει σχέσεις μαζί μου.
Με αποκαλεί με το όνομά μου.
Μου απευθύνεται στον ενικό.
Μου στέλνει χαρούλες και φιλάκια
Θυμάται τα γενέθλιά μου και μου στέλνει digital τούρτες με κεράκια.
Θυμάται τα γενέθλια των παιδιών μου και των παιδικών μου φίλων.
Υπολογίζει πόσες φορές χάρηκα, θαύμασα, σχολίασα, θύμωσα, μπήκα και βγήκα από τους τοίχους του.
Μου υπενθυμίζει να πάω διακοπές, μου προτείνει πού να πάω, μου φτιάχνει προσωπικά, δικά μου άλμπουμ με τις στιγμές του χρόνου που πέρασε.
Αν περάσει αρκετός χρόνος χωρίς να κάνω κάτι μαζί του, μου στέλνει ειδοποιήσεις, σκουντήματα και σα να μου κάνει παράπονα....
Κοντολογίς προσπαθεί να έρθει τόσο κοντά μου, έτσι που εγώ έχοντας γίνει το επίκεντρό του, να νιώθω μέσα του και αυτό να με έχει περικυκλώσει.
Είναι σχέση αυτό;
Και βέβαια είναι.
Είναι όμως σχέση με το τίποτα. Είναι αυτο-σχέση. Δηλαδή η διαστροφή της σχέσης.
Ο δεύτερος:
Διότι ωθεί τους ανθρώπους στην οικειοποίηση της λογικής της διαφήμισης.
Η διαφήμιση είναι ο Πρακτικός λόγος της εποχής. Δεν υπάρχει άλλος ηθικο-πρακτικός λόγος, παρά μόνο αυτός που επιβάλλεται από τη νομοθεσία και παράγεται από την διαφήμιση.
Η διαφήμιση δεν αφορά πλέον κάποιους ειδήμονες, τους διαφημιστές. Έχει σπάσει τα στεγανά των ειδημόνων. Λειτουργεί πλέον όχι μόνο για τις προωθητικές ανάγκες της Coca Cola, της Fiat ή του s/m Μασούτης, αλλά σαν ένα κοινό αγαθό, διαθέσιμο σε όλους.
Ο καθένας στην αγορά του Facebook, μπορεί να εφαρμόσει, και επιβραβεύεται γι' αυτό, τις πρακτικές τεχνικές της διαφήμισης για να προωθήει τον εαυτό του σαν εμπόρευμα.
Οι άνθρωποι συνηθίζουν στο να προβάλλουν, να συσκευάζουν, να πουλάνε και να καταναλώνουν τους εαυτούς τους. Οι άλλοι είναι χρήσιμοι για αυτούς τους σκοπούς της κατανάλωσης του εαυτού.
Οι άνθρωποι για τούτο προσπαθούν και γίνονται ουάου!!!
Φωτογραφίζουν τα σπίτια και τους τόπους τους, τα μέρη που πηγαίνουν, τις στιγμές τους, τα πρόσωπά τους, αραδιάζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους με μια διάθεση ασφυκτικού πακεταρίσματος.
Μόνο που κανείς δεν ενδιαφέρεται για το πακέτο του άλλου, παρά μόνο για το δικό του.
Με απλά λόγια το πακετάρισμα είναι ο σύγχρονος ναρκισσισμός.
Γενικά το facebook πακετάρει την ζωή και τον εαυτό των ανθρώπων με την συγκατάθεσή τους, ασφαλώς και μέσα από την γλυκιά αύρα της ελευθερίας της γνώμης, ακόμα και της κριτικής....
Αυτό το πακετάρισμα όμως είναι η καταστροφή όλων: της ζωής και του εαυτού...της ελευθερίας και της κριτικής.
Γι' αυτούς τους λόγους δεν μ' αρέσει το facebook.
Αυτό όμως δεν έχει καμία αξία.
Καθώς οι δύο αυτοί λόγοι ενδημούν κι αλλού.
Κι αυτό, νομίζω ότι έχει κάποια αξία.
Το να μπορούμε, δηλαδή, να τους εντοπίζουμε και πέραν του facebook.
Ο πρώτος :
Διότι προσπαθεί με το στανιό να συνάψει σχέσεις μαζί μου.
Με αποκαλεί με το όνομά μου.
Μου απευθύνεται στον ενικό.
Μου στέλνει χαρούλες και φιλάκια
Θυμάται τα γενέθλιά μου και μου στέλνει digital τούρτες με κεράκια.
Θυμάται τα γενέθλια των παιδιών μου και των παιδικών μου φίλων.
Υπολογίζει πόσες φορές χάρηκα, θαύμασα, σχολίασα, θύμωσα, μπήκα και βγήκα από τους τοίχους του.
Μου υπενθυμίζει να πάω διακοπές, μου προτείνει πού να πάω, μου φτιάχνει προσωπικά, δικά μου άλμπουμ με τις στιγμές του χρόνου που πέρασε.
Αν περάσει αρκετός χρόνος χωρίς να κάνω κάτι μαζί του, μου στέλνει ειδοποιήσεις, σκουντήματα και σα να μου κάνει παράπονα....
Κοντολογίς προσπαθεί να έρθει τόσο κοντά μου, έτσι που εγώ έχοντας γίνει το επίκεντρό του, να νιώθω μέσα του και αυτό να με έχει περικυκλώσει.
Είναι σχέση αυτό;
Και βέβαια είναι.
Είναι όμως σχέση με το τίποτα. Είναι αυτο-σχέση. Δηλαδή η διαστροφή της σχέσης.
Ο δεύτερος:
Διότι ωθεί τους ανθρώπους στην οικειοποίηση της λογικής της διαφήμισης.
Η διαφήμιση είναι ο Πρακτικός λόγος της εποχής. Δεν υπάρχει άλλος ηθικο-πρακτικός λόγος, παρά μόνο αυτός που επιβάλλεται από τη νομοθεσία και παράγεται από την διαφήμιση.
Η διαφήμιση δεν αφορά πλέον κάποιους ειδήμονες, τους διαφημιστές. Έχει σπάσει τα στεγανά των ειδημόνων. Λειτουργεί πλέον όχι μόνο για τις προωθητικές ανάγκες της Coca Cola, της Fiat ή του s/m Μασούτης, αλλά σαν ένα κοινό αγαθό, διαθέσιμο σε όλους.
Ο καθένας στην αγορά του Facebook, μπορεί να εφαρμόσει, και επιβραβεύεται γι' αυτό, τις πρακτικές τεχνικές της διαφήμισης για να προωθήει τον εαυτό του σαν εμπόρευμα.
Οι άνθρωποι συνηθίζουν στο να προβάλλουν, να συσκευάζουν, να πουλάνε και να καταναλώνουν τους εαυτούς τους. Οι άλλοι είναι χρήσιμοι για αυτούς τους σκοπούς της κατανάλωσης του εαυτού.
Οι άνθρωποι για τούτο προσπαθούν και γίνονται ουάου!!!
Φωτογραφίζουν τα σπίτια και τους τόπους τους, τα μέρη που πηγαίνουν, τις στιγμές τους, τα πρόσωπά τους, αραδιάζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους με μια διάθεση ασφυκτικού πακεταρίσματος.
Μόνο που κανείς δεν ενδιαφέρεται για το πακέτο του άλλου, παρά μόνο για το δικό του.
Με απλά λόγια το πακετάρισμα είναι ο σύγχρονος ναρκισσισμός.
Γενικά το facebook πακετάρει την ζωή και τον εαυτό των ανθρώπων με την συγκατάθεσή τους, ασφαλώς και μέσα από την γλυκιά αύρα της ελευθερίας της γνώμης, ακόμα και της κριτικής....
Αυτό το πακετάρισμα όμως είναι η καταστροφή όλων: της ζωής και του εαυτού...της ελευθερίας και της κριτικής.
Γι' αυτούς τους λόγους δεν μ' αρέσει το facebook.
Αυτό όμως δεν έχει καμία αξία.
Καθώς οι δύο αυτοί λόγοι ενδημούν κι αλλού.
Κι αυτό, νομίζω ότι έχει κάποια αξία.
Το να μπορούμε, δηλαδή, να τους εντοπίζουμε και πέραν του facebook.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου