_Αγροτικές (α) κινητοποιήσεις

 

Έγιναν οι καθιερωμένες, ετήσιες κινητοποιήσεις των αγροτών στην Κρήτη, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Τα αιτήματα ήταν τα ίδια του περασμένου αιώνα. .. Σύμφωνα με την ηγεσία του Αγροτικού Κινήματος  το πρόβλημα της «πεθαμένης» αγροτιάς συνοψίζεται σε οικονομικές διεκδικήσεις προστασίας του εισοδήματος των αγροτών, οι οποίες απευθύνονται στον μεγάλο Άλλο, δηλαδή το Κράτος. Ζητάει η ηγεσία του ΑΚ την κρατική παρέμβαση μηρυκάζοντας τα αιτήματα για τις επιδοτήσεις, τις αποζημιώσεις, τη μείωση του κόστους παραγωγής, τον έλεγχο των τιμών ζωοτροφών,  εφοδίων, καυσίμων  και της δράσης των καρτέλ στα τρόφιμα.

 Όμως όσο κι αν φαίνεται ότι η ηγεσία του ΑΚ αναφέρεται στα πραγματικά αδιέξοδα του αγροτικού κόσμου και εκφέρει έναν  «αγωνιστικό» λόγο, στην πραγματικότητα αναπαράγει αφενός τον ηγεμονικό λόγο του καπιταλισμού, όπου όλα μετριούνται  σε κόστη-οφέλη, κέρδη –ζημίες, κι αφετέρου συντηρεί τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες του περασμένου αιώνα.  

Ονομάζει «βιοπαλαιστές» τους αγρότες για να τους διακρίνει από τους μεγαλοαγρότες και τους μεγαλοκτηνοτρόφους προσδίδοντας έτσι μια ηθική, συναισθηματική διάσταση και δικαιολόγηση που θυμίζουν  τον εργατισμό του  μεσοπολέμου.Στην πραγματικότητα μεταφέρει σε αριστερό λόγο   τον ίδιο  νεοφιλελεύθερο ανθρωπολογικό τύπο, του homo-economicus.  Πουθενά δεν αναδεικνύεται σαν ρίζα του προβλήματος η προσχώρηση του αγροτικού κόσμου στο καπιταλιστικό αφήγημα της διαρκούς ανάπτυξης∙ η υιοθέτηση της λογικής «παρήγαγε με όποιον τρόπο μπορείς για να αυξήσεις την παραγωγή σου, μη νοιάζεσαι για το φυσικό περιβάλλον, μη δείχνεις κα-μία αλληλεγγύη στις επερ-χόμενες γενιές, αδιαφόρησε για τις επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπωντων ανθρώπων που θα τα χρησιμοποιήσουν». Σαν αποτέλεσμα, ο αγρότης έχασε την επαφή του με τον κύκλο ζωής της γης, υιοθέτησε την γραμμική αντίληψη για την παραγωγή,  έχασε την αυτάρκεια και την αυτοδυναμία του και δέθηκε χειροπόδαρα με τις επιδοτήσεις, τις πολυεθνικές αγροχημικών, τις τράπεζες.

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις, έτσι όπως γίνονται εδώ και δεκαετίες, αποτυπώνουν και συντηρούν αυτήν ακριβώς την αδιέξοδη  … ακινητοποίηση.