...καθώς πηγαίναμε με τ'αυτοκίνητο....
"Δεν θέλω να πετάξω έξω το χαρτί" ένα περιτύλιγμα ήταν από μπισκότα ή κάτι άλλο, δεν θυμάμαι καλά, ένα απλό χαρτάκι, τίποτα το σπουδαίο...
"γιατί το λυπάμαι... τι θα απογίνει ένα χαρτί μονάχο του στον δρόμο..."
Παλιά, πολύ παλιά, καθώς πηγαίναμε με τ'αυτοκίνητο και κείνη καθόταν μπροστά, στη θέση του συνοδηγού και μεις πίσω ίσα που χωρούσαμε...
Δεν ξέρω αν το θυμάται κανείς μας... Δεν ρώτησα ποτέ ούτε εκείνη.
Έτσι, κράτησα τα λόγια και την εικόνα της νέα -πολύ πιο νέα κι απο μένα πιά- να κρατάει στο χέρι της ένα άχρηστο χαρτάκι που ανέμιζε στο ανοιχτό παράθυρο, καθώς τ'αυτοκίνητο έτρεχε και να μην τ'αφήνει να φύγει, να το πάρει ο αέρας.
"Δεν θέλω να πετάξω έξω το χαρτί" ένα περιτύλιγμα ήταν από μπισκότα ή κάτι άλλο, δεν θυμάμαι καλά, ένα απλό χαρτάκι, τίποτα το σπουδαίο...
"γιατί το λυπάμαι... τι θα απογίνει ένα χαρτί μονάχο του στον δρόμο..."
Παλιά, πολύ παλιά, καθώς πηγαίναμε με τ'αυτοκίνητο και κείνη καθόταν μπροστά, στη θέση του συνοδηγού και μεις πίσω ίσα που χωρούσαμε...
Δεν ξέρω αν το θυμάται κανείς μας... Δεν ρώτησα ποτέ ούτε εκείνη.
Έτσι, κράτησα τα λόγια και την εικόνα της νέα -πολύ πιο νέα κι απο μένα πιά- να κρατάει στο χέρι της ένα άχρηστο χαρτάκι που ανέμιζε στο ανοιχτό παράθυρο, καθώς τ'αυτοκίνητο έτρεχε και να μην τ'αφήνει να φύγει, να το πάρει ο αέρας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου