κι απλώνονται σε μήκος χιλιομέτρων
κι είναι λευκός κυματισμός, από μεγάλο βάθος
τρεις νύχτες
ορθώθηκαν και ξεσπούσανε,
σ’ ένα νησί έξω από κάθε χάρτη,
αυτές τις νύχτες τις λευκές που δεν τις ζει κανένας
γιατί εκεί κανείς δεν κατοικεί
κι όμως αυτές συμβαίνουν
για ένα λόγο δικό τους.
Λέω πως έτσι κρατιούνται τα νερά
διατάσσονται οι ανέμοι
στέκεται η γη στην άβυσσο
λέω περνά στη γη η Δόξα
Nύχτες ανήκουστες σ’ ένα χαρτί
έξω από κάθε λογική
που μόνο εγώ ακούω
«Μάτια μου, είμαι ωκεανός
στα μάτια σου άσε με να ξεσπάω».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου