Πώς να σε κλείσω έξω από τον
κόσμο;
Σε ποιο νησί ερημικό να σ’
εγκαταλείψω;
Φεύγεις και έρχεσαι μπροστά
μου.
Με την σιωπή της νύχτας
Με την ανάσα της βροχής
Με κάθε του ήλιου αχτίδα
Έρχεσαι.
Με κάθε κτύπο της καρδιάς
Με κάθε βλεφαρισμό που
κάνουνε τα μάτια.
Με κάθε σταγόνα του νερού
που ακουμπά στα χείλη
Έρχεσαι.
Με κάθε ήχο μουσικής
Με κάθε καλημέρα
Με κάθε γειά, κάθε γιατί,
κάθε θέλω, κάθε πονάω,
Με όλες τις λέξεις
Έρχεσαι
Μπαίνεις από παντού.
Και δεν υπάρχει κόσμος,
ούτε νησί
ούτε θάλασσα,
ούτε ουρανός,
ούτε χώρα
Τίποτα.
Μόνο η παρουσία σου στο
σπίτι της ψυχής μου.
Και εγώ ολομόναχη στην
ερημιά του κόσμου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου