__οι διαχειριστές

Οι άνθρωποι που ζουν στην επιφάνεια, υιοθετούν με ιδιαίτερη ευκολία μια γλώσσα χρηστική. Δηλαδή μια γλώσσα "λεξικού". Λεξικά, ως γνωστόν υπάρχουν πολλά και κάθε τόσο κυκλοφορούν καινούργια μαζί με τα παλιά.
Έτσι, όταν μου είπαν ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να εξασφαλίσουν μια "ποιότητα ζωής" για την υπέργηρη μητέρα τους, ήξερα ότι με το στόμα τους μιλούσε όλος ο σύγχρονος ιατρικοποιημένος πολιτισμός.
Βρισκόμουν ενώπιον άλλης μιας ειδωλοποιημένης,  ατάκας της εποχής,  αναντίρρητου κύρους και παρόμοιας ρηχότητας με άλλες της τρέχουσας επικοινωνίας, όπως τα "δικαιώματα του καταναλωτή", η  "εξυπηρέτηση του πελάτη", η "ενημέρωση του πολίτη" κλπ, βγαλμένες όλες μέσα από εγχειρίδια μάρκετινγκ,  σεμινάρια διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού , εκλαϊκευμένες ιατρικές ανακοινώσεις και ενημερωτικές εκπομπές της τηλεόρασης.
Βρισκόμουν επίσης μπροστά σε μια μεγάλη αυθαιρεσία. Το λεξιλόγιο που  χρησιμοποιούσαν πρόδιδε την αυθαίρετη μεταφορά της δικής μας , εννοώ της σύγχρονης εποχής, ιεράρχησης αξιών και προτεραιοτήτων, στην κοσμο-εικόνα μιας γυναίκας που έζησε όλον τον παρελθόντα αιώνα (περίπου) και που τέτοια κλισεδάκια της ήταν άγνωστα.

Αυτή δεν ήξερε τίποτα από "δικαιώματα",  "ποιότητες ζωής" και άλλα τέτοια φρου φρου με χαμηλά λιπαρά.

Αυτή ήξερε την ζωή της προσφοράς, της θυσίας, της γυναικείας υποταγής και εξουσίας. Μια ζωή σκληροτράχηλη που δεν σε ρώταγε αν   σου αρέσει.
Πολλά παιδιά,  πολλή  δουλειά,  καθόλου ανέσεις,  πεθερικά και συγγενείς, μια ασφυκτική μικροκοινωνία του χωριού, απαγορευμένος οργασμός.
Μια ζωή αγάπης ανορθολογης και ματαιωμένης που έκανε την αγάπη να μοιάζει με κουσούρι, να το κρύψεις.
Ήταν αγάπη όμως, έστω ανάπηρη και παραμορφωμένη, αγάπη καυστική που δεν μπόρεσε να αυτοκατανοηθεί , να λάβει την αξία της  μέσα σ ένα κόσμο που άλλαζε ραγδαία,  και που δεν παραδεχόταν  κι ούτε αναγνώριζε την κινητήρια δύναμη της πλέον.
Ήταν όμως αγάπη , που δεν έλαβε το ειδικό της βάρος σε χρυσό και την φωνή της στην γλώσσα των ανθρώπων.
Περάσαν τα χρόνια. .. εκείνη δεν ήξερε πώς να το πει, εκείνοι , οι γιοί και οι κόρες της , δεν ήξεραν τι και πού να το ψάξουν. Έτσι ο καθένας πιάστηκε από ό,τι του πρόσφερε η εποχή του:εκείνη απ την σκληρότητα και εκείνοι από την "ποιότητα".

 Θα μπορούσε η ειδικότητά μου να λέγεται "διαχειριστής καθημερινής ποιότητας διαβίωσης ηλικιωμένων" ή κάτι παρόμοιο,  εγώ όμως ξέρω ότι πίσω από τέτοια βαρύγδουπα  βρίσκεται η φυσική δειλία μας ή η επίκτητη ανικανότητά μας να κατανοήσουμε την ζωή,  το γήρας και τον θάνατο σε βάθος και μέσα στην μυστηριακή δύναμη της αγάπης και της συγχώρεσης.
Έτσι , τι άλλο μένει εκτός από το να υιοθετήσουμε το κατάλληλο λεξιλογιο και να γίνουμε καλοί εξ επαγγέλματος διαχειριστές;