Με κάλεσες στον Παράδεισο
χωρίς όνομα
ακούμπησες τα χέρια σου στο άτεχνο μου σώμα
και τρέξανε ψιλούτσικες φλεβίτσες, γαλανές
σάλεψανε και μάκρυναν ολοζώντανα τα μαλλιά μου
ανοίξανε τα μάτια μου
άνθη σε πορτοκαλεώνες,
απέμειναν τα χείλη σου στο στόμα μου
ατέλειωτα συντρίβοντας τον χρόνο,
και τότε σα να μετάνιωσες
φώναξες τ' όνομά μου
χωρίς όνομα
ακούμπησες τα χέρια σου στο άτεχνο μου σώμα
και τρέξανε ψιλούτσικες φλεβίτσες, γαλανές
σάλεψανε και μάκρυναν ολοζώντανα τα μαλλιά μου
ανοίξανε τα μάτια μου
άνθη σε πορτοκαλεώνες,
απέμειναν τα χείλη σου στο στόμα μου
ατέλειωτα συντρίβοντας τον χρόνο,
και τότε σα να μετάνιωσες
φώναξες τ' όνομά μου
ή τ' όνομα ενός δαίμονα με
ρομφαία
που μ' άρπαξε
που μ' άρπαξε
και μ΄έδιωξε απ' τον
Παράδεισό σου
δεν πρόλαβα να μάθω πώς σε φωνάζουν
εκεί στους κήπους που γυρνάς
δεν πρόλαβα να σ' αγγίξω
ποτέ
δεν θα είμαι στο Παράδεισο
Ποτέ πια.
εκεί στους κήπους που γυρνάς
δεν πρόλαβα να σ' αγγίξω
ποτέ
δεν θα είμαι στο Παράδεισο
Ποτέ πια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου