[ παράκοσμος_ ]

  Ο ΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Ο θρίαμβος του νεοφιλελευθερισμού και οι κρίσεις του δημιουργούν όχι μόνο  νέες οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές πραγματικότητες, αλλά και νέες υποκειμενικότητες [1] , δηλαδή νέους τύπους ανθρώπων. Δημιουργείται έτσι ένα νέο κοινωνικό έδαφος πάνω στο οποίο δρούμε και προσπαθούμε να αναπτύξουμε αντιστάσεις. Χρειάζεται επομένως να μελετήσουμε και να συζητήσουμε γι’αυτές τις νέες υποκειμενικότητες, προκειμένου αυτές να οπλιστούν με την απαραίτητη  αυτοπεποίθηση και κουράγιο για να διεκδικήσουν την απελευθέρωσή τους. Η ηγεμονία του χρηματοπιστωτικού συστήματος δημιουργεί τον τύπο του χρεωμένου ανθρώπου. Σήμερα, η πλειονότητα του πληθυσμού είναι επιβαρυμένη με χρέη. Το χρέος είναι το απαραίτητο συνοδευτικό κάθε σχεδίου ζωής. Για παράδειγμα, τελειώνοντας το Πανεπιστήμιο και πριν βγεις στην αγορά εργασίας έχεις επωμιστεί ένα δάνειο για σπουδές. Το ίδιο συμβαίνει για την αγορά ενός αυτοκινήτου, ενός σπιτιού, για ιατρικές δαπάνες κλπ. Φτάνεις έτσι ...

 Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση της τοπικής συνέλευσης στον Αποκόρωνα ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΟΡΩΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ  ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ ΤΗΣ Την Πέμπτη 27/3 δικάζεται σε 2 ο βαθμό υπόθεση στεγαστικού δανείου οικογένειας αγωνιστών στον Αποκόρωνα, οι οποίοι είναι εργαζόμενοι στην επισφάλεια και παλεύουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις μέσα στην νεοφιλελεύθερη, μετα-καπιταλιστική ζούγκλα. Πρόκειται  για άλλη μια, τυπική πλέον, περίπτωση νοικοκυριού –μια από τις χιλάδες- που λένε την  ιστορία της νέας φτώχειας η οποία εξαπλώνεται και μεγαλώνει ολοένα. Την στιγμή που ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζουν για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, τα αρπακτικά ( funds , real estates , εισπρακτικές) που τα μνημόνια έφεραν, βρίσκονται πάντα εδώ, μέσα στη χώρα, εξακολουθούν να τρομοκρατούν, να αρπάζουν κατοικίες και να ξεσπιτώνουν απλούς ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Την στιγμή που το αίτημα για Δικαιοσύνη ακούγεται παντού, η δαιδαλώδης ...

  Τ ην ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ, 7μ.μ. στο καφ. ΜΑΡΕΝΤΗΣ  μαζευόμαστε για να συζητήσουμε με αφορμή το βιβλίο της ESTER VIVAS,   ΑΝΥΠΆΚΟΥΗ ΜΑΜΑ, μια φεμινιστική ματιά στη μητρότητα (εκδ. oposito, Αθήνα 2024, μετ. Κατερίνα Μποσινάκη)  Η μητρότητα και όλα όσα την συνοδεύουν (κύηση, τοκετός, περιγεννητικό πένθος, λοχεία, ανατροφή κλπ.) ήταν πάντα ένα θέμα συνδεδεμένο με την γυναικεία ύπαρξη, την θέση της γυναίκας στην κοινωνία και την κοινωνική αναπαραγωγή. Παρέμεινε όμως για δεκαετίες στην αφάνεια, με αποτέλεσμα κάθε γυναίκα να αντιμετωπίζει μόνη της  όσες προκλήσεις συνδέονται με την μητρότητα και να νιώθει ένοχη εάν δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα κυρίαρχα μοντέλα. Τα κυρίαρχα μοντέλα ήταν και είναι αυτά της αστικής τάξης, του νεοφιλελευθερισμού, της Εκκλησίας και εσχάτως της all tright (εναλλακτικής) ακροδεξιάς.  Καιρός να σκεφτούμε και να  μιλήσουμε εμείς, μητέρες ή όχι, πατέρες ή όχι, άντρες και γυναίκες ή όχι για την πραγματικότητα της αναπαρ...

 Δέκα μήνες τώρα μια ομάδα ανθρώπων που κατοικούμε στον Αποκόρωνα του νομού Χανίων,  δημιουργήσαμε τη Συνέλευση για τα Κοινά Αποκορωνα (ΣΚΑ). Λειτουργούμε οριζόντια, χωρίς ιεραρχίες, ψηφοφορίες, πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Αυτό δεν σημαίνει ότι λειτουργούμε καλύτερα ή χειρότερα από άλλες πιο παραδοσιακές μορφές συλλογικής έκφρασης και οργάνωσης, πχ σύλλογοι. Πολύ περισσότερο δε σημαίνει ότι λειτουργούμε πιο εύκολα ή πιο αποτελεσματικά. Προσπαθούμε να πραγματοποιούμε στο παρόν αυτό που το αυταρχικό, πατριαρχικό, καπιταλιστικό σύμπαν μάς στερεί  με κάθε τρόπο,  δηλαδή να έχουμε λόγο και να παίρνουμε όσο μπορούμε  τη ζωή μας στα χέρια μας.  Ξεκινήσαμε να  αγωνιζόμαστε ενάντια στην μετατροπή της Κρήτης σε ενεργειακή αποικία, στην δήθεν πράσινη μετάβαση και στα "αναπτυξιακά" οράματα.  Ανάμεσα σε πολλά άλλα, η ΣΚΑ έφτιαξε κι αυτό το βίντεο. https://youtu.be/PKh7KiNpbQE Θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις από δράσεις μας. 

Φαίνεται τόσο απλό, σαν ένα παιχνίδι λέξεων. Αλλάζει ένα μόνο γράμμα και αίφνης η Γάζα από γη θανάτου για χιλιάδες ανθρώπους γίνεται γη παραθερισμού για λίγους πλούσιους. Ο Τραμπ και οι δισεκατομμυριούχοι  φίλοι του οραματίζονται την αυριανή μέρα στην πολύπαθη Παλαιστίνη. Πώς την οραματίζονται; Μα σαν ένα  ομοίωμα του εαυτού τους. Θεωρούν τόσο επιτυχημένο . τον εαυτό τους, αυτοθαυμάζονται και ναρκισσεύονται τόσο πολύ που νομίζουν ότι αποτελούν την τελευταία λέξη της   «φυσικής» εξέλιξης για το ανθρώπινο είδος. Στη θέση των χαμόσπιτων της Γάζας, αυτοί βλέπουν τις πολυτελείς βίλες τους, στη θέση των λασπωμένων δρόμων της, βλέπουν αυτοκινητόδρομους για τα ακριβά αμάξια τους. Βλέπουν πισίνες, κοκτέιλ πάρτι, φώτα, σιλικονούχα μοντέλα, δούλους -ρομπότ… βλέπουν τον κόσμο σαν ένα τηλεοπτικό σκηνικό ή σαν μια παραγωγή της τεχνητής νοημοσύνης, χωρίς καμία ιστορία, κανένα βάθος…  Εξάλλου ένας από τους κύριους στόχους του καπιταλισμού διαχρονικά ήταν η εξάλειψη της ιστορίας αν...

  … εννοούμε το έγκλημα που έγινε μέσα σε μια στιγμή τον Φλεβάρη του 23 κι έστειλε στο θάνατο 57 ανθρώπους … εννοούμε το έγκλημα   που γίνεται διαρκώς , εντατικά και επαναλαμβανόμενα    σε βάρος της νέας γενιάς …   εννοούμε όλα εκείνα τα παιδιά που ισοπεδώνονται καθημερινά κάνοντας ντιλίβερι ή δουλεύοντας στις γαλέρες του μαζικού τουρισμού.και της κατανάλωσης. …εννοούμε όλα εκείνα τα παιδιά που δεν ονειρεύονται πια γιατί ξέρουν ότι τα όνειρά τους δεν έχουν οξυγόνο και είναι νεκρά πριν καν γεννηθούν. … εννοούμε αθλιότητα,   φτώχεια,   μετανάστευση,    βία και  καταστολή. …εννοούμε όλα εκείνα τα μυαλά που πνίγονται στη βαρεμάρα και την υποκρισία κι όμως υπομένουν μέσα στις φυλακές του εκπαιδευτικού συστήματος. ...εννοούμε να παίρνεις ψυχοφάρμακα για να βγάλεις την ημέρα. … εννοούμε την ‘ κονόμα.   …εννοούμε τη συγκάλυψη, το κουκούλωμα, το κοινωνικό λούστρο  για να την γλυτώνουν οι «υπεύθυνοι», οι ηγήτορες, ο...

  Έγιναν οι καθιερωμένες, ετήσιες κινητοποιήσεις των αγροτών στην Κρήτη, όπως και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Τα αιτήματα ήταν τα ίδια του περασμένου αιώνα. .. Σύμφωνα με την ηγεσία του Αγροτικού Κινήματος  το πρόβλημα της «πεθαμένης» αγροτιάς συνοψίζεται σε οικονομικές διεκδικήσεις προστασίας του εισοδήματος των αγροτών, οι οποίες απευθύνονται στον μεγάλο Άλλο, δηλαδή το Κράτος. Ζητάει η ηγεσία του ΑΚ την κρατική παρέμβαση μηρυκάζοντας τα αιτήματα για τις επιδοτήσεις, τις αποζημιώσεις, τη μείωση του κόστους παραγωγής, τον έλεγχο των τιμών ζωοτροφών,  εφοδίων, καυσίμων  και της δράσης των καρτέλ στα τρόφιμα.   Όμως όσο κι αν φαίνεται ότι η ηγεσία του ΑΚ αναφέρεται στα πραγματικά αδιέξοδα του αγροτικού κόσμου και εκφέρει έναν  «αγωνιστικό» λόγο, στην πραγματικότητα  αναπαράγει αφενός τον ηγεμονικό λόγο του καπιταλισμού, όπου όλα μετριούνται  σε κόστη-οφέλη, κέρδη –ζημίες, κι αφετέρου συντηρεί τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες του περασμένου αιώνα....