tag:blogger.com,1999:blog-423564032430374124.post2330018898470420530..comments2023-12-24T17:03:08.535+02:00Comments on [ παράκοσμος_ ] : _ένα τίναγμαparacosmoshttp://www.blogger.com/profile/00965097706583414805noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-423564032430374124.post-85677303894883680752018-07-23T23:41:31.119+03:002018-07-23T23:41:31.119+03:00Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο
κουρεμένο κεφάλι...Παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο<br />κουρεμένο κεφάλι όνειρο ακούρευτο...<br /><br />Έτσι γράφει ο Ελύτης στον Ήλιο τον πρώτο.<br />Το δικό σου, βέβαια, ποίημα δεν έχει παραπομπή σ' αυτός τους στίχους <br />αν και θα μπορούσε, κάποιος, ευφάνταστος μελετητής να κάνει ένα συσχετισμό και να πλέξει μια μελέτη.<br />Οι δικοί σου στίχοι μιλούν για πραγματικό γεγονός πολλές φορές επαναλαμβανόμενο στα παιδικά σου χρόνια<br />που μ' ένα αριστοτεχνικό γύρισμα στη δεύτερη στροφή μας ανάγεις σ' ένα στοχασμό περί ποιητικής, <br />λέγοντας μας ότι το ποίημα είναι η λύσις της ασυνέχειας του δέρματος, ήτοι <br />ότι η ποίηση είναι ένα τραύμα. Είναι η αποκοτιά, που προϋποθέτει μια παιδική πρωτεϊκή ματιά, ένα παιχνίδι με τον κόσμο από το οποίο δεν βγαίνεις ποτέ κερδισμένος αλλά μόνο πληγές γεμίζεις και μετά έρχεται ως θεραπεία η επαφή με την πραγματικότητα που πονάει γιατί είναι γυμνή η τραυματισμένη ψυχή, και τότε σε ένα τίναγμα, στον πόνο.... γεννιέται το ποίημα. <br />Μια γέννα από το γόνατο όπως ο πρωτεϊκός ανδρόγυνος Διόνυσος από το μηρό του Δία. <br />Αυτό είναι κυριολεκτικά η ποίηση για αμέτρητους ποιητές παντού στον κόσμο. <br />Η ποίηση γενικά, αλλά και ειδικά η δική τους, του καθενός η ποίηση. <br />Ένα τραύμα που δείχνεται για πολλούς λόγους αλλά, κυρίως, ως έκλυση κάποιος/-οι να μας γιατρέψουν <br />γιατί ο πόνος είναι δυνατός και το αίμα δεν είναι αστείρευτο, είναι πολύτιμο για να ρέει...<br />Ε.Ν.noreply@blogger.com