Αυτό δεν το περίμενα, πως θα’ γραφα ερωτικά ποιήματα για σένα. Eίναι που δεν σε βλέπω, που δεν σ’ακούω, δεν σε γεύομαι. Eίναι που σε στερούμαι, σαν ύπνο, σαν τροφή, σαν αίμα, σαν αέρα, και σε ανασυνθέτω. Kαι να το ξέρεις σε φτιάχνω τέλειο. Ανάλαφρο με όνειρα που κάθε πρωί παίρνουν το λεωφορείο και πάνε μαζί μου στη δουλειά, και θρεπτικό σε φτιάχνω με χυμούς και τραγανό και φρέσκο. Σε φτιάχνω δροσερό και διαφανή και εισπνεόμενο βαθιά. Σε φτιάχνω με ροή νερού όμως νερό δεν είσαι αίμα είσαι μιας ακατάσχετης και ξαφνικής αιμορραγίας που έχω όταν φτιάχνω τα ερωτικά ποιήματα για σένα, που δεν περίμενα.